سروناز آرام

"حدود یک سال و نیمه که در این کتابخانه عضویت دارم. دوستام اینجا رو بهم معرفی کردن. اینجا احساس راحتی می کنم، می تونم مانتو و روسری مو دربیارم. اینجا یه جوری همه چی دوستانه است."

مریم ۲۶ ساله، ساکن تهران، وقتی با من حرف می زد چادرش را روی صندلی گذاشته بود و با مسئول کتابخانه ناهار می خورد. راحتی در نوع پوشش و گستردگی منابع در حوزۀ زنان از دلایل محبوبیت کتابخانه صدیقه دولت آبادی است.

در همان فضای دوستانه با مریم و منصوره شجاعی، عضو هیئت امنای کتابخانه، همراه می شوم تا داستان تأسیس کتابخانه را بشنوم.

مرکز فرهنگی زنان به عنوان یک نهاد غیر دولتی مستقل در حوزه مسایل زنان ایران در سال ۱۳۸۰ به ثبت رسید. در سال ۱۳۸۲ این مرکز فعالیت هایش را به بخش های کوچکتری تقسیم کرد، تا طرح های بیشتری به اجرا بگذارد.

در همان سال مرکز فراخوانی مبنی بر کمک مالی جهت تاسیس کتابخانه منتشر کرد و از علاقه مندان خواست در این زمینه به مقدار دست کم پنجاه هزار تومان کمک کنند.

سال ۱۳۸۳ کتابخانه در محلی اجاره ای آغاز به کار کرد. اما بعد موسسان به این فکر افتادند که جایی را بخرند و فعالیت های کتابخانه را گسترش دهند. سرانجام با برگزاری کنسرت هایی که هدفش جلب کمک های مالی بود، موفق به خرید آپارتمانی پنجاه متری در طبقه چهارم یک ساختمان شدند و کتابخانه به محل جدید نقل مکان کرد.

تأسیس کتابخانه با تأسیس جایزۀ صدیقه دولت آبادی همزمان بود. خانم شجاعی می گوید با توجه به منابع کاملی که از آثار مربوط به زنان در کتابخانه وجود داشت، احساس کردیم جای یک جایزۀ ادبی که تمرکزش فقط روی آثار منتشر شده در حوزۀ زنان باشد، خالی است. البته جوایز گلشیری، یلدا و غیره وجود دارند، اما به صورت تخصصی عمل نمی کنند. همچنین کتابخانه بعد از تأسیس، از نظر حقوقی، با حفظ همۀ شرایط گذشته، به نشر روشنگران پیوست تا از مرکز فرهنگی زنان جدا شود و در آینده ترسی از بسته شدن آن وجود نداشته باشد.

فعالیت های جانبی کتابخانۀ صدیقه دولت آبادی، تأسیس شعب در شهرهای مختلف است. این شعبه ها فعلاً در  بم، اصفهان ، گیلان و شهر اوز در استان فارس ایجاد شده است. سال ۱۳۸۴ در شهر اوز کتابخانه ای با نام "بانوی اوز" گشایش یافت و به دلیل علاقۀ اهالی در سال ۱۳۸۶ کتابخانه ای هم برای کودکان در آنجا تأسیس شد.

یکی دیگر از فعالیت جنبی کتابخانه، دادن مشاورۀ حقوقی رایگان به زنان است.

اما چرا نام صدیقه دولت آبادی درنظر گرفته شد؟ چون "صدیقه دولت آبادی اولین زن ایرانی بود که بعد از دوران مشروطه به تأسیس مدرسه، مجله و کانونی برای زنان اقدام کرد و حتا کتابخانۀ کوچکی هم ...".

در این سال ها مجموعه ها و کتاب های گرانبهایی از سوی زنان ایران به کتابخانه اهدا شده است. اولین مجموعه را خانم مهدخت صنعتی از اقوام صدیقه دولت آبادی به کتابخانه اهدا کرد.همچنین خانم شیرین عبادی لوح ماری ترز (ملکه اتریش) خود را که از شهردار وین دریافت کرده بود به کتابخانه اهدا کرد. تعداد کتاب های این کتابخانه هم اکنون نزدیک به ۵۰۰۰ نسخه است.

در آغاز فعالیت کتابهای کتابخانه فقط بر مبنای مسایل تخصصی زنان گردآوری می شد، اما مراجعه کنندگان خواستار کتاب های عمومی تری هم شدند و اکنون کتابخانه دو گروه کتابخوان دارد: دانشجوها، متخصص ها، پژوهشگران، و کتابخوان های عمومی. این گروه دوم از طریق ارتباط افراد با یکدیگر یا مطالبی که در روزنامه های مختلف نوشته شده با کتابخانه آشنا شده اند.

همۀ اعضا به وسع خود برای حفظ و گسترش کتابخانه کوشیده اند؛ از طریق کمک مالی، یا با کار رایگان در کتابخانه، و گاهی حتا با اهدای یک کتاب.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب