خورشید گرم اواخر شهریور آرام آرام اشعه نورانی اش را از آسمان می چیند، هنوز چند دقیقه ای تا اذان مغرب فرصت باقیست. شهر کوچک خور، چسبیده به شهر لار،  که از چند دقیقه قبل در سکوت قبل از افطار یکی از روزهای ماه رمضان فرو رفته، ناگهان به جنب و جوش در می آید .

از هر خانه یک نفر در حالی که سینی ای پر از غذا در دست دارد خارج می شود و به سمت خانه همسایه می رود. شهرام، ۲۴ ساله، بردن غذا برای همسایگان را یکی از رسوم کهن و ارزشمند مردم این قسمت از ایران می داند: "در بین مردم لارستان و شهرهای تابع بنا به یک رسم قدیمی خانواده ها تنها برای اعضاى خودش افطاری حاضر نمی کنند بلکه آنقدر غذا می پزند که بتوانند به همسایگان هم مقداری از غذای افطاری خودشان را بدهند."

نگاه شهرام كه از گفتن این جملات مالامال از غرور است به سمت گلدسته مسجدی که کمی جلوتر سر به آسمان کشید می چرخد "در عین حال هر خانواده سعی می کند مقداری از غذای افطار خود را برای مردم نیازمند بفرستد تا در تمام سفره های شهر، غذایی برای خوردن وجود داشته باشد. بخشی از غذای هر خانوار هم به مسجد محل فرستاده می شود تا مبادا كسى که مهمان خانه خدا شده بدون افطاری بماند."

لارستان یکی از شهرستان‌های جنوبی استان فارس است  طبق سرشماری سال ۱۳۸٥، جمعيت آن ۲۹۹٫۲۴۸ نفراست. به جز شهر لار که مرکز این شهرستان است و چند بخش این ناحیه، اهالی بسیاری از شهرها، بخش ها و دهات توابع آن  مسلمانان اهل سنت هستند. به همین سبب گاهی دور یک سفره افطار، گروهی از مسلمانان شیعه در کنار مسلمانان سنی قرار می گیرند.

اما برای باز کردن روزه میان این دو تفاوت هایی وجود دارد. محسن یکی از شیعیان لار در مورد این اختلاف اینگونه توضیح می دهد "اهل سنت هنگام غروب خورشید یعنی زمانی که قرمزی آسمان در حال ناپدید شدن است اذان مغرب می گویند و افطار می کنند اما شیعیان برای احتیاط اذان مغرب را پس از تاریکی کامل آسمان می گویند. بنابراین این احتیاط موجب می شود تا در زمان افطار این دو گروه چند دقیقه اختلاف وجود داشته باشد."

"با وجود آن که لارستان یکی از ثروتمندترین و بزرگ ترین شهرستان های استان فارس به حساب می آید برای حل بسیاری از مشکلات شهری خود محتاج کمک های مردمی است." این  جملات را پیرمردی كه صورت پر چىن اش از دانه های درشت عرق خیس شده و دستش را سایبان چشمانش كرده مى گويد.

او ادامه مى دهد: "ما اغلب امور شهرستان را با کمک های مردمی حل وفصل می کنیم. از آسفالت خیابان گرفته تا لامپ چراغ های برق در خیابان ها و معابر عمومی. همه و همه از پول مردم محلی درست می شود؛ نه دولت توجهی به این شهرستان دارد و نه ما امیدی به کمک آن." 

حرف های این پیرمرد نه فقط در مورد لار بلکه در مورد اكثر شهرها و بخش های تابع آن نيز صادق است. دو شهر مهم این شهرستان، اوز و گراش، جزء آباد ترین و مدرن ترین شهرهای منطقه با امکانات شهری زیاد است که تقریبا همه آن با کمک های نقدی مردمان محلی مقیم شیخ نشین های خلیج فارس  به دست آمده است.

این مردمان که پدرانشان ده ها سال پیش برای کسب و کار به شیخ نشین ها رفته بودند و بسیاری اینک از ثروتمندان این شیخ نشین ها هستند، باعث اصلی رونق و آبادانی سرزمین آبا و اجدادی خود شده اند.

در سطح محلی هم مردم این شهرستان این خصلت را حفظ کرده اند و از هر فرصتی برای جمع آوری کمک های مردمی استفاده می کنند. یکی از این فرصت های مناسب ماه رمضان است.

گروهی از زنان به همین سبب در دونوبت؛ یک بار در یکی از جمعه های اول ماه و مرتبه دوم در جمعه ای در آخر ماه رمضان با برپایی سفره های افطاری و تهیه غذاهای محلی به جمع آوری کمک های مردمی می پردازند تا به بهانه ماه رمضان آموزه نوع دوستی و انسانیت را در جامعه و محله کوچک شان نهادینه سازند.

گزارش مصور اين صفحه از تجمع افطار يكى از همين جمعه ها در شهر خور است.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب