میان پنجره و دیدن
سولماز نراقی*
رابطه ی هنر و ادبیات، به خصوص در فرهنگ ایران دیرینگی و قدمت بسیاری دارد. دردنیای معاصر نیز که حدود و ثغور هنری شکسته شده، این رابطه صورت تازه تری یافته و عرصه های نوینی را در نوردیده است.
فکر برگزاری نمایشگاه تجسمی با درونمایه ای شاعرانه، ریشه در این دغدغه داشت که ارتباط میان مکانیزم های خیال در دو عرصه زبانی و بصری به آزمون گذاشته شود.
به منظور ایجاد یک بستر واحد برای هنرمندان و پرهیز از تشتت، لازم بود که به جای دو یا چند شاعر، تنها به یک گزینه بسنده شود. فروغ فرخزاد گزینه ای بود که نخست به دلیل محبوبیت شعرش نزد اکثریت غالب هنرمندان و سپس به خاطر نوع خیال پردازی در شعر، چشم انداز نتیجه بخش تری را ترسیم می کرد.
هنرمندانی که برای درگیرشدن با این تجربه در نظر گرفته شدند، افرادی هستند که چه در رسانه ی هنری خود و چه در اولویت دوم حرفه ای شان گرایش های ادبی یا زبانی دارند. مورد دیگر سابقه علاقه یا الفت هنرمند با فروغ یا قرائت سبکی او با فضای شعری این شاعر بود.
در نخستین گام ها معلوم شد که تعداد قابل توجهی از هنرمندان معاصر رابطه ای ذهنی و عاطفی را با اشعار او تجربه کرده اند. حتا برخی ازآنان قبلا دست به خلق آثاری برای فروغ یا تحت تاثیر اشعارش زده اند. با این حال کنار هم گذاشتن تمامی این تجربه ها کاری ناممکن و به لحاظ حرفه ای زیان باربود، چرا که یک نمایشگاه گروهی مستلزم حداقل نزدیکی سبکی در میان آثار گردآوری شده است.
نمایشگاه حاضر شامل نقاشی، عکاسی، ویدیو، مجسمه، چیدمان و آدیو آرت است. استفاده ازرسانه های هنری مختلف با این هدف صورت گرفته است که ابزارهای بیانی متنوعی در برخورد با یک سوژه وارد عمل شوند.
شعر فروغ به خاطرحرکت در گستره ی سیالی از ایماژها، قابلیت آن را دارد که هم با رسانه های جدید هنری از قبیل ویدئو، صوت و چیدمان و هم با رسانه های کلاسیکی چون نقاشی، عکاسی و مجسمه خوانش شود.
یادآوری این تکته خالی از فایده نیست که این آثاربا موضوع خود، ارتباط خطی و قاطع ندارند. اثربیش از هر چیز حادثه ای است که در فاصله دو متن رخ می دهد.
بی تردید هنرمندان هنگام خلق، تحت تاثیر خاطره یا رویایی بوده اند که از شخصیت شاعرانه یا فضای شعری فروغ در ذهن شان نقش بسته است، اما این رابطه، طی فرایندی آزاد و بیشتر در محدوده ی امکاناتی ایجاد شده است که فرم های بصری به طور طبیعی در اختیار هنرمند قرار می دهند.
با این حال اثر به واقع، در نقطه ای مابین خاطره مخاطب وهنرمند ازاین پدیده ی واحد شکل خواهد گرفت.
نمایشگاه از پنجره تا دیدن از تاریخ شنبه بیست و هشتم اردی بهشت تا سه شنبه هفتم خرداد در گالری آریا برپا است. در این نمایشگاه هیجده اثر از هنرمندان، پویا آریانپور، سمیرا اسکندر فر، شادی پرند، عباس کیارستمی، خسرو خسروی، بهروز دارش، آزاده رزاق دوست، جاوید رمضانی، نیلوفر رهنما، رزیتا شرف جهان، آریا شکوهی اقبال، حامد صحیحی، مریم فریدونی، کاوه کاتب، بهنام کامرانی، کاوه کوثری، امیر معبد، مهران مهاجر و پیمان هوشمندزاده به نمایش در آمده است.
*سولماز نراقى مسئول و گردآورنده نمايشگاه 'ميان پنجره و ديدن' است.
برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید.
درود بر شما تهیه کننده ، عکاس و همکارانتان. درود بر خانم سولماز نراقی و همچنین درود بر فروغ این بانوی ایرانی و این شاعر همیشه جاودان میهنمان.
سپاس بیکران برای زحماتتان در جهت حفظ ایران و فرهنگ ایرانزمین
زنده و پاینده باشید