حسین داودی

شاعرها هم که از مدت ها قبل جمعشان جمع بود و ده سالی است که هم در ایران و هم در افغانستان اسم و رسمی دارند و حتا سبک و سیاق شعر آنها به عنوان یک جریان شعری ویژه در ادبیات روز شناخته شده است.

اما دختر و پسرهای امروز که در بین آنها از ته ریش دارها و چادری های مذهبی گرفته تا جین پوش ها و مانتویی های خنده رو دیده می شوند، با نسل قبلی فرهنگیان مهاجر افغان تفاوت های زیادی دارند. نسلی که شاید کشیده شدن پای آنها به فعالیت های سیاسی و فرهنگی محصول بازی روزگار و مهاجرت بود.

برای مهاجری که از وطنی "اشغال شده" گریخته ، دو موضوع مهم بود. دنبال کردن سرنوشت کشور و تلاش کردن برای تاثیر گذاری بر این وضعیت که هر دو از راه شرکت کردن در اجتماعات احزاب میسر بود.

گردهم آیی ها و اجتماعات سیاسی و انتشار نشریه و ارگان های نشراتی ضمن سیاسی بودن، نوعی کار فرهنگی هم به حساب می آمد. کانون فعالیت احزاب افغان در ایران، شهر مشهد بود که از نظر موقعیت جغرافیایی به غرب افغانستان نزدیک تر بود.

اختلاف احزاب و شمار بسيار آنها باعث تنوع گردهمایی ها و اجتماعات می شد که البته در مواردی این اختلافات به رقابت های منفی کشیده شده و تبدیل به جنگ روانی و مطبوعاتی علیه یکدیگر هم می شد.

نفوذ احزاب در میان مهاجران مدت زیادی ادامه یافت، اما سرانجام بعد از بر سر کار آمدن دولت مجاهدان در افغانستان ضعیف و کمرنگ شد . در همین حال نسلی جوان که به دلیل بهره مند بودن از امکان تحصیل نیازمندی های دیگری داشتند، رشد یافته و آرام آرام محافلی فرهنگی شکل گرفت که تشکیل دهندگان آن جوانان عاری از گرایش های سیاسی وحزبی پیشین بودند.

 درطول این ایام نشریه های زیادی به صورت روزنامه و یا هفته نامه و ماهنامه چاپ شد که یکی از وزین ترین نشریه های این جریان،  فصل نامه "خط سوم" است که محمد جواد خاوری، نویسنده افغانستانی، مدیر مسئول و سید ابوطالب مظفری، شاعر افغانستانی، سردبیر آن و موسسه "دُر دَری" صاحب امتیاز این نشریه است که ده سال پیش آغاز به کار کرد.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب