روستاها پر از زباله می شوند
مهتاج رسولی

اگرچه شهرها در ایران از زباله در امان نیستند اما بیشتر از شهرها، زباله تمام روستاها و جاده های روستایی، حتا جاده های مهم بین شهری را انباشته است.

تا پیش از دوره صنعتی شدن، بشر با مشکل زباله مواجه نبود. همه زباله ها مانند پوست هندوانه و خربزه از جنس طبیعت بودند و بر روی زمین به سرعت تجزیه می شدند و از میان می رفتند اما امروزه جنس زباله بیشتر از موادی مانند نایلون و پلاستیک است که به آسانی فنا پذیر نیست.

اما مردم ــ دست کم در کشورهای کمتر توسعه یافته ــ با آن درست مانند زباله های سنتی رفتار می کنند و آن را در زیباترین کوچه های روستایی و چشم نوازترین جاده های کوهستانی، در کنار زیباترین باغ ها می ریزند و محیط را به موادی آلوده می کنند که به هیچ روی از میان نمی رود.

کوشش مأموران بهداشت و بخشداری ها نیز کمتر ثمر می دهد زیرا مردم به حرف آنان برای گردآوری و سوزاندن زباله ها توجه زيادى نمی کنند. به این جهت زباله های جدید تمام روستاها را بد منظره کرده و هیچ کوره راهی نیست که از دست جلدهای نایلونی یخمک، چیپس، آب میوه، و صدها کالای همانند که به وفور مورد مصرف بچه ها و بزرگسالان است، در امان مانده باشد.

در کوه های نزدیک تهران کوهنوردان هر از گاهی روزی را برای جمع آوری زباله تعیین می کنند و دسته جمعی به پاکسازی کوه مشغول می شوند اما این حرکت مخصوص قشرهای تحصیلکرده ای است که به فناناپذیری زباله های پلاستیکی آشنایی دارند و قدر محیط زیست را می دانند.

در روستاها چنین حرکتی دیده نمی شود و این سبب شده است که جاده ها و کوره راه های روستایی از زباله انباشته شود و کسی به فکر آن نباشد.

اینها به غیر از مشکل بزرگ زباله است که در طی این سال ها تمام شهرهای ایران از آن رنج می برد زیرا انبوه زباله ها را ماشین های شهرداری در جنگل ها یا جاده های نزدیک شهرها خالی می کنند و انباشته شدن آن در طول زمان سبب ایجاد بوی متعفنی می شود که شب ها با وزش باد به درون شهرها می آید و مردمان شهر را می آزارد.

علاوه بر شهرها، بیشتر روستاها نیز با چنین مشکلی دست به گریبانند و به کمتر جایی ــ حتا در دورترین نقاط ایران - می توان سفر کرد که از آلودگى زباله در امان مانده باشد.

این وضعیت تنها حاصل وضع روستاییانی نیست که با پدیدۀ زباله های نایلونی و پلاستیکی آشنایی کافی ندارند. در شهرها و جاده ها چه بسیار اتومبیل های آخرین سیستم را می بینید که به راحتی زباله های تولید شده در داخل ماشین ــ مانند پوست میوه و آجیل را از شیشه به خیابان پرت می کنند.

شهری ها وقتی برای گردش و پیک نیک به روستاها می روند به جای آنکه زباله های برجا گذاشته را جمع آوری کنند و با خود به مکان هایی منتقل کنند که امکان جمع آوری آنها وجود دارد، تمام زباله های تولید شده را در همان اطراف روستا می ریزند و به این امر توجهی ندارند که آنجا که نشسته اند و از طبیعت لذت برده اند، محیط زندگی روستاییان است و باید برای آنها و نیز دیگر گروه هایی که به پیک نیک می روند پاکیزه بماند.

براى همین است که در برخی جاها روستاییان ناگزیر شده اند تابلوهایی بزنند و روی آن بنویسند ورود افراد متفرقه ممنوع! اگر از روستاییان بپرسید که برای چه ورود افراد متفرقه ممنوع است می گویند برای اینکه تمام زباله های خود را به اینجا می آورند و ما نمی دانیم که با این همه زباله چه کنیم.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب