تهمینه میلانی فیلمنامه نویس، تهیه کننده و کارگردان سینما شهریور ۱۳۳۹ در تبریز به دنیا آمد. دوران کودکی را در تبریز گذراند و سپس به دلیل مشکلات پدر ابتدا به قزوین و سپس به تهران رفت. آشناییاش با سینما از همان کودکی بود. میگوید مادرش علاقه وافری به سینما داشته و گاهی یک فیلم را چند بار به اتفاق مادر و خواهرانش در سینماهای قزوین میدیده است. از آن جمله فیلم "گنج قارون" که چندین بار آن را تماشا کرده و سعی داشته صحنههایی از آن را با مادر و خواهرانش بازی کند.
در ۱۶سالگی، زمانی که به همراه خانواده به تهران آمد، هنر سینما به شکل جدیتری برایش مطرح شد و به همین دلیل پس از دیپلم در امتحان ورودی مرکز عالی تلویزیون شرکت کرد و پذیرفته شد اما با مخالفت خانواده روبرو شد. به همین سبب تحصیلاتش را در رشته معماری که از نظر خودش نزدیکی بیشتری با سینما دارد ادامه داد. پس از مدت کوتاهی دانشگاهها به دلیل انقلاب فرهنگی تعطیل شد. در همین ایام بود که به صورت اتفاقی با مسعود کیمیایی آشنا شد و این آشنایی زمینهای برای ورود به دنیای سینما در سن ۱۹سالگی بود.
این شروع همکاری میلانی با مسعود کیمیایی ست، همکاری که حدود ۷ سال به طول میانجامد و در این ایام میلانی با بسیاری از کارگردانان بزرگ و همچنین شخصیتهای برجسته مانند شاملو، سپانلو، گلشیری و... آشنا میشود. او میگوید: "در آن زمان که دانشگاهها تعطیل بودند دفتر آقای کیمیایی برای من دانشگاهی بود که از اساتید برجستهای که در آن رفت و آمد میکردند میآموختم". تا اینکه در سال ۱۳۶۷ اولین فیلمش " بچه های طلاق" را میسازد. این اولین تجربه سینمایی تهمینه میلانی زمانی اتفاق میافتد که چهرههای موفقی همچون رخشان بنی اعتماد و پوران درخشنده به عنوان تنها کارگردانان زن در سینمای ایران فعالیت میکردند و آنطور که خانم میلانی میگوید فیلم بچههای طلاق با امکانات بسیار محدود ساخته میشود. اما ناباورانه در بین ۲۶ فیلم رقیب خود مقام اول را در هشتمین جشنواره فجر کسب میکند.
تهمینه میلانی تاکنون بیش از ۱۲ فیلم سینمایی ساخته که هر کدام ویژگیهای خاص خود را دارد. در فیلم " دیگه چه خبر" برای اولینبار در تاریخ سینمای ایران نقش اول یک فیلم کمدی را یک زن، ماهایا پطروسیان، اجرا میکند و "فیلمی که هیچ تهیه کنندهای حاضر به همکاری برای ساخت آن نبوده و با مشکلات زیادی ساخته میشود در سال ۱۳۷۰ پرفروشترین فیلم سال میشود."
از دیگر ساختههای خانم میلانی میتوان " دو زن"، "کاکادو"، "نیمه پنهان"، "واکنش پنجم"، "تسویه حساب"، "زن زیادی"، "سوپر استار" و " یکی از ما دو نفر" که آخرین ساخته اوست را نام برد.
خانم میلانی میگوید سی و دوساله بودم که با همسرم که او هم آرشیتکت است و در رشته معماری تحصیل کرده ازدواج کردم. همسرم کسی است که برای خودش بسیار انرژی گذاشته و در یک جمله میتوانم بگویم او با خودش به صلح رسیده و کسی را قضاوت نمیکند. من چنین مشاوری در زندگی هنریام دارم. کافی است فیلم نامهای بنویسم و از او بخواهم که برایم بخواند. نقدی که او میکند برای من بسیار مهم است. فیلم نامههایی داشتم که بنابه نظر او نساختهام. من احساس خوشبختی میکنم که مشاور من، صمیمیترین دوستم و همسرم است."
موضوع فیلمهای تهمینه میلانی مشکلات و معضلات جامعه در حال حاضر است و گویی به همین علت فیلمنامههای ساخته نشدهای در کارنامه هنری خود دارد. شش قصه در ارتباط با ایدز و زنان معتاد دارد. همچنین قصه دختر فراریها که فیلمنامه آن به صورت کتابی با عنوان" هتل کالیفرنیا" به چاپ رسیده از آن جمله هستند.
تهمینه میلانی حرفه سینما را در کنار فعالیت اصلیاش معماری دنبال میکند و تا به حال طراحی و ساخت بناهای بسیاری را به عهده داشته است. او معتقد است حرفه معماری توانسته ضررهای ناشی از سینما را برایش جبران کند و فعالیتش را ادامه دهد.
در گزارش تصویری این صفحه پای صحبت تهمینه میلانی و خاطرات کودکی و نوجوانیاش، کامیابیها و سرخوردگیهای ساخت فیلمهایش مینشنیم.