اکبر گلپایگانی، که بعد ها به گلپا هم شناخته شد، اولین آوازش را که از برنامه گل های جاویدان رادیو پخش شد، برای نوروز سال ۱۳۳۸ اجرا کرد. گلپا در هفده سال اول فعالیت موسیقایی خود آواز سنتی می خواند و بعد به خواندن تصنیف هم پرداخت.

او هر سال ترانه ای به مناسبت سال نو اجرا می کرد که یکی از معروف ترین آنها آوازی است که شعر آن با  "مست مستم ساقیا دستم بگیر" شروع می شد.

یکی دیگر از آوازهای معروف او، آوازی است که با محمد ظاهر خواننده افغانی  اجرا کرده است. گلپا این آواز را در سفری اجرا کرد که با برخی از هنرمندان برای روز جهانی زن به افغانستان و پاکستان رفته بود.

گلپا درباره این آواز می گوید: "برای برنامه ای با موضوع گرامی داشت مقام زن به افغانستان دعوت شده بودیم که با محمد ظاهر خواننده افغانی آشنا شدم. به اسد الله ملک نوازنده تنبک که همراه ما بود گفتم دلم می خواهد با او آواز مشترکی برای بهار بخوانم. ملک گفت حالا که وقتی تا عید نمانده. در ثانی محمد ظاهر که دستگاه های موسیقی ایرانی را نمی شناسد. گفتم به هر حال یک دستگاه پیدا می شود که او هم آن را بشناسد."

سرانجام گلپا و محمد ظاهر این آواز را در دستگاه ماهور با شعری با مطلع "بگذار به سودای تو مردانه برقصم" خواندند که آهنگ آن را  اسد الله ملک ساخت.

آخرین آواز بهاری گلپا ماجرایی شنیدنی دارد. این آواز در کشاکش روزهای انقلابی سال ۱۳۵۷ برای نوروز سال ۱۳۵۸ ساخته شده بود اما هیچ وقت مجال پخش شدن از رادیو و یا آمدن به بازار به صورت یک آلبوم را پیدا نکرد.

گلپا در گفتگویی داستان اولین و آخرین آوازی را که به مناسبت بهار خوانده باز می گوید.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب