يکى از شاخصه هاى اصلى فرش مرغوب ايرانى ثبات رنگ آن است. وجود رنگ هاى هنوز زنده در قديمى ترين فرش ها و پارچه هاى ايرانى نشان دهنده دانش ايرانى ها در اين زمينه است.
پژوهشگرانى که در اين زمينه مطالعه کرده اند معتقدند رنگ هاى باثبات و درخشان بافته هاى ايرانى اعم از قالى و پارچه عموما از منابع و رنگ هاى طبيعى به دست مى آمده است.
محمد جواد نصيرى در کتاب 'فرش ايرانى' مى نويسد:
"ایرانیان برای رنگرزی پشم و ابریشم از دیر باز از گیاهان رنگ دار نظیر انار، گردو ، روناس ، اسپرک و همچنین از حشره قرمزدانه و یا از مواد طبیعی دیگری مانند خاک سرخ که از معادن استخراج می شده استفاده می کردند."
امروز اما تعداد کسانى که به اين روش کار مى کنند بسيار کاهش يافته و استفاده از انواع مواد شيميائى در کار رنگرزى متداول شده است. البته هنوز هم استفاده از رنگ هاى طبيعى در بعضى کارگاه هاى رنگرزى متداول است.
محمد جمشيدپور يکى از کسانى است که مى کوشد با استفاده از رنگ هاى طبيعى در رنگ کردن الياف نخى و ابريشمى حسن شهرت منسوجات و قالى هاى ايرانى در اين زمينه را حفظ کند.
شوکا صحرائى در گزارش مصورى که از کارگاه رنگرزى آقاى جمشيد پور فراهم کرده نحوه کار در اين کارگاه را نشان مى دهد.