"روزی که با یک احساس کودکانه تصمیم گرفتم عکاس بشوم، راست اش را بخواهید به دنبال ماجراجویی بودم. مثل تمام پسر بچه ها. ولی آن چه نمی دانستم، ساحت و حجم آن بود. عقلم نمی رسید. حالا هم نمی رسد. آن قدر که این حجم بزرگ است... کهکشانی است... انتها ندارد ... ."
کامران عدل در سال ۱۳۲۰در تهران متولد شد. او در ایران و فرانسه تحصیل کرد و از انستیتو عکاسی پاریس فارغ التحصیل شد. کار حرفه ای اش را با کار کردن در آزمایشگاهی شروع کرد که در زمینه چاپ عکس هایی با مقیاس بزرگ فعالیت می کرد. پس از آن به مدت دو سال و نیم در استودیوی عکاسی ژاک روشون که یکی از معروف ترین عکاس های طراحی لباس در پاریس بود، کار کرد.
اما یک نواختی این کار که در یک نگاه ممکن است جذاب باشد، روح کنجکاو او را ارضا نکرد. در۱۳۴۷ به دعوت تلویزیون ملی ایران که تازه تاسیس شده بود، به ایران آمد و مدیر گروه عکاسی این سازمان شد.
در کنار این کار مدتی هم در مدرسه عالی تلویزیون هم به عنوان استاد عکاسی تدریس کرد. مدتی نیز پیش از انقلاب با دفتر فرح پهلوی همکاری داشت که ثمره این دوره عکس های اشیای موزه های فرش، رضاعباسی، موزه هنرهای معاصر، موزه صنعتی کرمان، موزه رشت است. هفت جلد کتاب در باره اجرای نقش در کاشی کاری ایران، گذری بر چهارمحال و بختیاری و معماری معاصر ایران نیز حاصل این دوران است.
کامران عدل حدود ۳۰ سال پیش به عنوان عضو هیئت داوران آکادمی جوایز آقاخان در ژنو انتخاب شد که این فعالیت تا امروز نیز ادامه دارد.
بسیاری او را به عنوان عکاس معماری می شناسند. اما او می گوید:" من عکاس معماری صرف نیستم، ولی آن تکه اش را دوست دارم که با معماری احساسی برخورد می کنم. زمانی که مشغول عکاسی معماری هستم، فرم را نیز وارد این نوع عکاسی می کنم و سیستم این نوع از عکاسی را به هم می ریزم و به همین دلیل است، از میان عکاسان مختلفی که از تمام دنیا آمدند و "مارتینیک" را عکاسی کردند، عکس های من انتخاب شد."
در واقع کامران عدل را باید عکاسی چند وجهی دانست، گاهی به عنوان عکاسی معماری – که خیلی آن را دوست دارد و در آن جدی و آوانگارد است - و در جایی دیگر او را به عنوان عکاس استودیو می شناسند و همچنین به عنوان عکاس خبری. برای او چنانکه خودش می گوید: "عکاسی نه فن است و نه تکنیک است و نه هنر.
عکاسی یک احساس است. تا عکاس نباشید حرف من را درک نمی کنید. در عکاسی، ما با میلیون ها پارامتر مواجه هستیم. حتا در همان عکاسی معماری که اگر اجازه کار داشته باشید و خطری متوجه شما نباشد و اعصابتان آرام باشد، کلی باید حواستان را جمع کنید. چون در آن جا نیز شما با هزاران پارامتر مواجه هستید.
مخاطبین متفاوت هستند و آن جایی شما موفق هستید که بتوانید با آن ها رابطه برقرار کنید. شما این ور دنیا هستید و آن ها آن ور دنیا. شاید زبان شان را هم نفهمید. ولی نگاه شان، زبان شما می شود."
در این گزارش تصویری کامران عدل از زندگی و کار خود با ما سخن می گوید.
برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.