موسیقی نواحی ایران اسرارآمیز است. تولد بندبند موسیقی مقامی و نواحی ایران، با تولد، لحظه به لحظه آئین‌ها و سنت‌ها و اسطوره‌ها پیوند خورده ‌است. در میان انواع گوناگون موسیقی نواحی ایران، موسیقی جنوب، به خصوص موسیقی بوشهر، ویژگی خود را دارد. هرچند مردم گاهی به آن موسیقی بندری می‌گویند اما به واقع این موسیقی بخش مهمی از موسیقی سنتی، مقامی و نواحی ایران است.

نی‌انبان، دمام، سنج و سازهای کوبه‌ای بخش جدایی‌ناپذیر موسیقی بوشهر هستند. اما موسیقی بوشهر تنها با به هم پیوستن این آلات موسیقی پدید نمی‌آید. بوشهر، از جمله معدود مناطق ایران است که زندگی مردمانشان از خورد و خوراک تا کار و برگزاری آئین‌ها و مراسم مختلف عزا و عروسی و دفع بلا و جن و شر، با موسیقی گره خورده ‌است. این سطح تبادل میان ساختارهای زندگی با موسیقی، کمتر در دیگر نقاط ایران دیده و شنیده‌ شده ‌است. از این روست که اشعار زیادی برای موسیقی بوشهر به وجود آمده ‌است.

این ساختار منسجم زندگی و موسیقی، مایه پیدایش نوازندگان و آهنگسازان خاص خود شده است. "محسن شریفیان"، زاده ۱۳۵۴ یکی از ‌آن‌هاست. او با تاسیس گروه «لیان» در سال ۱۳۷۲ رسما فعالیت خود را در عرصه موسیقی جنوب و بوشهر آغاز کرده و تا کنون تلاش‌های زیادی برای حفظ و گسترش فرهنگ موسیقایی جنوب ایران انجام داده ‌است.

محسن شریفیان ساز نی‌انبان را به طور تخصصی می‌نوازد و به نوازندگی چند ساز بادی و کوبه‌ای جنوب ایران مسلط است. او و گروه‌اش لیان تا کنون تلاش‌های زیادی برای معرفی درست موسیقی بوشهر و جنوب ایران داشته‌اند. حاصل این تلاش‌ها انتشار ۶ جلد کتاب و بیش از ۱۲ آلبوم موسیقی بوده‌ است.

گردآوری و ضبط آثار اصیل موسیقی بوشهر، از زبان و نَفَس نوازندگان و خوانندگان محلی، چه زن و مرد بخشی از فعالیت‌های گروه لیان و محسن شریفیان بوده ‌است. محله خمونی، خیام‌خوانی، شروه‌خوانی و پار و پیرار بخشی از آثار ضبط شده موسیقی جنوب است که توسط گروه لیان منتشر شد.

نوازندگان موسیقی نواحی لزوما درس موسیقی نخوانده‌اند و بیشتر از پدران و اساتید محلی خود آموخته‌اند. ولی آنچه آن‌ها می‌نوازند، بخش جدایی ناپذیر موسیقی ایران است. از این رو گاهی نگاه بخشی از جامعه به این نوازندگان جدی نیست. یکی از تلاش‌های محسن شریفیان مقابله با این گونه دیدگاه‌هاست. آن‌ها به دانشگاه رفتند، مقاطع مختلف تحصیلی را سپری کردند، کارهای پژوهشی انجام دادند تا به جامعه بفهمانند که نوازنده محلی بخشی از گجنینه موسیقی ایران است و باید حفظ شود.

اما کارهای محسن شریفیان تنها به موسیقی جنوب و گردآوری آن خلاصه نمی‌شود. این آهنگساز و نوازنده محلی، میلی زیادی به اجرای آثار تلفیقی دارد. سبک‌های مختلف موسیقی ملل و دنیای امروز به خصوص فیوژن (سبکی از موسیقی جاز ترکیبی)، ابزار زورآزمایی این آهنگساز ایرانی با موسیقی تلفیقی است. او قطعاتی هم برای این منظور نوشته و اجرا و ضبط کرده ‌است. همچنین تلاش کرده تا در دنیای موسیقی پاپ هم با استفاده از تم‌های موسیقی جنوب، کارهای ارزنده‌ای بسازد، آثاری که با استقبال زیادی مواجه شده‌ است.

او در راستای اجرای آثار تلفیقی، کارهایی هم به صورت دوئت (دونوازی) نی‌انبان با پیانو در تهران و مسکو داشته و در مقابل تمام انتقاد‌ها ایستاده ‌است. اجراهای خارج از کشور او و گروه‌اش کم نیستند: آمریکا، آلمان، روسیه، قطر، اردن، یونان، بلاروس، سنگاپور، سوئد، نروژ و ده‌ها کشور دیگر، محل کنسرت محسن شریفیان و گروه‌اش لیان بوده‌اند.

گزارشی ویدئویی ساخته شده درباره محسن شریفیان و گروه لیان را می‌توانید در این صفحه ببینید.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب