دوچرخه سواری زنان در  ايران در سال های بعد از انقلاب با مشکلات زيادی مواجه بوده است. آخرين برخورد با اين ورزش مربوط مى شود به آخرين روزهای تيرماه سال جاری (۱۳۸۶ خورشيدی).

خبر برگزاری مسابقه دوچرخه سواری بانوان (در روز ۶ تير به مناسبت تولد حضرت علی و روز پدر) در برخی رسانه ها از قول شورا ياران منطقه ۶ منتشر شده بود و زنان دوچرخه سوار اميدوار بودند که اين بار بتوانند در خيابان ها بدون مانعی به رکاب زدن بپردازند. اما روابط عمومی تربيت بدنی شهرداری تهران اين مسابقه را به دليل مغايرت با سياست‌های ورزشی شهرداری لغو کرد.

پس از انقلاب اسلامی در ايران، فائزه هاشمى رفسنجانى، بعد از انتخاب شدن به نمايندگى مجلس شوراى اسلامى، براى نخستين بار در سال ١٣٧٤ دوچرخه سواری زنان را در پارک چيتگر افتتاح کرد و به زنان اين اميد را داد که بتوانند در مکان های محصور که برای اين ورزش تهيه شده به تمرين بپردازند.

 در سال ۱۳۸۰ تربيت بدنی بانوان تهران در اقدامی نو دست به تشکيل کميته دوچرخه سواری زد که با استقبال زيادی از سوی زنان تهرانی مواجه شد. پس از اين استقبال چشمگير بود که انجمن ورزش های همگانی زنان ايران با تشکيل کميته ای اين رشته ورزشی را تحت پوشش خود قرار داد.

در سال۱۳۸۵ فدراسيون دوچرخه سواری تصميم گرفت اولين دوره مسابقات قهرمانى دوچرخه سواری را در کشور برگزار کند.

عليرغم مشکلات فراوان و کمبودهای بسيار اين مسابقات در تيرماه بر گزار شد و زنان دوستدار ورزش دوچرخه سواری را اميدوار کرد که شايد اين بار بتوانند جدی تر به اين ورزش بپردازند.

برگزارى دومين دوره اين مسابقات درروزهای ۱۳ و ۱۴ تيرماه امسال نسبت به سال پيش با استقبال بيشتری مواجه شد. اين دوره مسابقات با شرکت ۱۱۰ شرکت کننده از ۱۸ استان برپا شد.

اما بسياری از اين ورزشکاران با گذراندن سختى هاى زياد در اين دوره از مسابقات شرکت کردند چون در بعضى از استان های ايران نه تنها محيطی برای دوچرخه سواری بانوان وجود ندارد بلکه به دليل مشکلات اجتماعی، زنان نمى توانند در محيط های باز مانند خيابان ها و پارک ها دوچرخه سواری کنند و کار تمرين برای اين ورزشکاران بسيار دشوار است.

پس از برگزاری اين مسابقات اصغر خالقی، دبير فدراسيون دوچرخه سواری، در مورد دوچرخه سواری زنان با پوشش اسلامی که بعد از ۱۰ سال فراز ونشيب توانسته به جايگاه کنونى اش برسد در گفتگوبا خبرگزاری مهر گفته بود: "سطح کيفی مسابقات به نسبت دوره پيش بسيار خوب بود. اگر چنين برنامه هايی تداوم داشته باشد، می توان به کسب سکو در آسيا اميدوار بود. هر چند برخی از مسئولين استان ها نسبت به فعاليت دوچرخه سواری بانوان در شهرهايشان مقابله کردند و هنوز هم به طور کامل نسبت به اين مسئله موضع گيری می کنند. با اين حال ما تلاش کرديم تا اين موانع برطرف شود و اکثر استان ها به اين مسابقات بيايند و بتوانند ضمن کسب تجربه زمينه های لازم را برای برگزاری مسابقات و دوره های آموزشی فراهم کنند."

شايد تنها پيگيرى و شوق دوچرخه سواران زن است که اين ورزش را در ايران زنده نگه داشته است. اين شوق در حرف هاى مريم عابدی، دوچرخه سواری از استان خراسان رضوی، که پس از قهرمانی و راهيابی به تيم ملی اظهار داشته به خوبى محسوس است:

"تقريبا تمام زندگی ام تمرين دوچرخه سواری شده بود. هرچند که  با توجه به جو فرهنگی موجود در استان فعاليت دوچرخه سواری سخت بود اما توانستم با قبول خطرات تمرين در جاده، در مصاف با حريفان اصلی نتيجه خوبی بگيرم و در مرحله آخر قهرمان شوم."

در اين صفحه گزارش تصويرى مديا مصور از دوچرخه سوارى زنان در تهران را مى بينيد.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب