پدرم عاشق کبک بود و همیشه در حیاط و باغچۀ کوچک خانه مان یکی دو کبک  خرامان خرامان راه می‌رفتند. کبک‌ها برای پدر، زنده کنندۀ خاطرات پدرش بودند. بارها و بارها داستان شکار رفتن با پدرش را برای ما بچه‌ها تکرار می‌کرد. هر دو با هم به شکار می‌رفتند، صبح خیلی زود، اما نه با تیر و تفنگ که با یک حقۀ زیرکانه. آنها با خود کبک ماده‌ای را به دشت می‌بردند، زیر بوته و خس و خاشاک  پنهانش می‌کردند. بعد نوبت آن بود که دام پهن کنند. حلقه‌های کوچکی را که از دم اسب ساخته شده بود به فاصله‌های مشخصی بر روی زمین قرار می‌دادند و آنوقت در گوشه ای کمین می‌کردند و منتظر می‌ماندند. کبک ماده آواز سر می‌داد . دشت را طنین صدای کبک پر می‌کرد. کم کم سرو کله دیگر کبک‌ها پیدا می‌شد. کبک‌های عاشق به دنبال صدای معشوق می‌گشتند، بی خبر از دامی که برایشان پهن شده بود.

آنها در انتهای روز با پنج شش کبک زنده به خانه باز می‌گشتند. هنوز هم مزۀ آن کبک‌ها زیر دندانش باقی است. اما این روزها همه مانند پدر و پدر بزرگ من  پرنده‌ها را برای خوردن شکار نمی کنند، بلکه  از آنها بیشتر به خاطر فروختن به پرنده دوستان  به عنوان تزیین منزل و محل کار استفاده می‌شود. چه زنده در قفس‌های کوچک و چه به صورت خشک شده که به آن "تاکسی درمی" می‌گویند و به فارسی گفته‌اند پوست آکنی.

شاید صدای بلبل و قناری برای کسی که مثلا صبح علی الطلوع در ِ دکانش را می‌گشاید تا کسب روزی کند  فرح بخش تر از نوای موسیقی از رادیو و تلویزیون باشد، یا پرنده‌ای کوچک می‌تواند مونس تنهایی یک آدم باشد. تکرار کلمات و حرف‌ها، توسط طوطی‌های سخن گو و مینا می‌تواند آدم را به وجد آورد.

توجه به پرنده‌ها در شعر و داستان و رمان و حکایت‌ها زیاد است.  سرگذشت  "طوطی و بازرگان" را همگان شنیده‌اند. و چه خوش گفته است حافظ شیراز:

بنال بلبل اگر با منت سر یاری ست
که ما دو عاشق زاریم و کار ما زاریست
مرغ دل باز هوادار کمان ابرویی است 
ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

سیمرغ شاهنامه، هدهد سلیمان و ابابیل‌های قرآن را بسیارانی می‌شناسند.

اینگونه گرایش آدمی به پرندگان شاید نشان از نوعی طبیعت دوستی اوست که در نهادش وجود دارد و خود از آن بی‌خبر است. اما شاید این طبیعت دوستی گاهی به ضرر طبیعت هم تمام شود. شکار، آلودگی محیط، از بین رفتن جنگل‌ها و تالاب‌ها و گاهی انفجار‌های جنگ نسل برخی از پرنده‌ها را برای همیشه از روی زمین برداشته است.

برای همین است که یافت شدن گاه به گاه برخی ازاین پرنده‌ها که گمان می‌رفت برای همیشه از دستشان داده‌ایم در گوشه وکنار دنیا برق شادی به چشمانمان می‌اندازد.

پرندگان در میان  حیوانات خانگی در ایران مقام اول را دارند. در رده‌های بعد گربه و سگ هستند. شاید یکی از علل، مانع نبودن شرع بر سر راه نگهداری از پرندگان است. چون فضولات پرند گان بر خلاف موی سگ نجس دانسته نمی‌شود.

کبوتر، قناری، فنچ ، مینا، طوطی  و مرغ عشق و دهها پرندۀ دیگر عاشقان خاص خود را دارند. در این سو و آن سوی شهرها مغازه‌های پرنده فروشی زیادی یافت می‌شود. اما رفتن به جمعه بازار پرندگان شاید خالی از لطف نباشد.

اگر با گزارش مصور ما همراه شوید شما را به دیدن جمعه بازار پرندگان در مشهد می‌بریم.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب