ییلاقات تهران پیشترها همین دربند و سربند و فرحزاد و نیاوران و دزآشیب و پس قلعه و حتا قلهک  را در بر می گرفت. رفت و آمد آسان با اتومبیل بود که پای تهرانیها را به اوشان و فشم، لواسانات، کن و سولقان، اطراف رودخانه کرج، یا رودخانه لار و شهرهای فیروزکوه و دماوند  باز کرد.

اگرچه همه اينها امروز ديگر در شهر تهران غرق شده و دود ماشين و هوای آلوده همه جا را پر کرده است، اما تمام نواحی و روستاهايی که در ادامه دره های بزرگ تهران قرار دارند، همچنان با تابستانی خنک و آب و هوايی بهتر از تهران بسياری از مردم را به سوی خود می کشانند.

دره های بزرگ تهران که می گوييم يعنی دره هايی که در جنوب رشته کوه البرز در شميرانات واقع شده و روستاهای متعددی را در خود جای داده اند. دره های شمال تهران عبارتند از: دره فرحزاد که روستای مهم آن فرح زاد است. روستايی که هم اکنون به شهر بدل شده است؛ دره درکه، که روستاهای درکه و اوين در آن قرار دارند؛ و دره دارآباد ،  در سمت شمال شرق، که قريه مهم آن دارآباد است. البته قريه ای که ديگر قريه نيست بلکه به شهر چسبيده است.

وسرانجام دره مرکزی، که شميران در آن واقع است، ۸۴ روستا دارد که همگی گردشگاه مردم تهران در تابستان است.  پس قلعه و دربند و مجموعه  سعد آباد نيز در انتهای اين دره قرار دارد. مهمترين امتياز دربند، رودی است که خروشان از ارتفاعات پس قلعه می آيد و ناحيه شميران را مشروب می کند. بدون اين رود، باغ و کاخ سعد آباد يا آنچه امروزه به مجموعه سعد آباد شهرت دارد، وجود نمی داشت. باغ سعد آباد در دوره پادشاهان قاجار، ييلاق و محل استراحت آنان به حساب می آمد و در دوره پهلوی گسترش يافت و اکنون نيزبيشتر آن به موزه بدل شده است.

دربند به علت آب و هوای مناسب در پنجاه سال اخير به محل گشت و گذار روزانه و تفريح شبانه تهرانی ها بدل شده است. عصرهای بهار و تابستان ميدان سر بند و قهوه خانه ها و رستوران های اطرافش از جمعيت موج می زند و به کسب و کار اهالی رونق می بخشد.

پيش از رسيدن به ميدان سر بند، در سمت چپ رودخانه هتل ديپلمات قرار دارد که درزمان رضاشاه محل پذيرايی مهمانان خارجی بوده است. اين هتل امروزه بازسازی شده و صورت تازه تری به خود گرفته است. در عوض به بهانه های مختلف از جمله عمران و آبادی درختان کهن و زيبای مسير کم و بيش قطع شده و خيابان دربند نيمی از زيبايی خود را از دست داده است.

مشخصه ميدان سر بند مجسمه کوهنوردی آن است که نشان می دهد کوه پيمايان از آنجا وارد کوره راهی می شوند که به آبشار دو قولو و شيرپلا ختم می شود. از شير پلا نيز می توان تا قله توچال کوه پيمايی کرد. راه باريک و مال رو است. رستورانهای بين راه کالاهای خود را با قاطر حمل می کنند. اين امر سبب می شود که مسافران تقريبا بلافاصله پس از پارکينگی که اتومبيل خود را در آنجا متوقف کرده اند، وارد فضايی شوند که هزاران سال فضای سفر بوده است؛ آدم و اسب و شتر و قاطر در دشت و کوه در کنار هم و از کنار هم می گذرند. فضايی که در آن تمدن بر پشت اسب حمل می شده است.

در همين ميدان سر بند و در ابتدای راهی که کوهنوردان به سمت قله حرکت می کنند، از دهه پنجاه خورشيدی تله سی يژی به کار افتاده است که مسافران می توانند با آن مقداری از راه را طی کنند اما تله سی يژ بيشتر مورد استفاده کسانی است که روزهای پنجشنبه و جمعه برای تفريح به دربند می روند. کوهنوردان ترجيح می دهند همه راه را پياده طی کنند.

قهوه خانه ها و رستوران های دربند دردهه های اخير بيشتر ميعادگاه دلدادگان جوان است. در آنجا، بر روی تخت هايی که به شکل سنتی در زير درختان تناور، در کنار آبهای خروشان جای گرفته اند، به گفتگو می نشينند  و به يکديگر دل می دهند و در اين محيط دلپذير، با خوردن  غذاهای متنوع، کشيدن قليان و خوردن تنقلات يا ميوه های فصل مانندگيلاس و شاه توت و انگور خود را سرگرم می کنند. گرچه گاه مآموران انتظامی يا مآموران نهی از منکر آرامش اين مسافران جوان را سلب می کنند، اما  پياده روی های دوستانه و گاه هم عاشقانه و نيزديدارهای دسته جمعی خانوادگی به دربند پيوسته ادامه داشته است.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب