اگر از مشهد حدود سی کیلومتر به سمت غرب بروید، در دامنه رشته کوه های بینالود، در انتهای یک جاده ییلاقی  و در محیطی کوهستانی، می رسید به یک روستای کوچک و زیبا بنام کنگ. این روستا در شیب یک کوه قرار دارد.

کنگ جایی است که گویی در آنجا  دست نوازش طبیعت بر سر انسان کشیده شده است. جهت باد و نور خورشید کاملا با قرارگیری  خانه ها در این روستا سازگار است به طوری که نور خورشید درتابستان کمترین گرما و در طول زمستان بیشترین تابش آفتاب را برمنازل این روستا دارد. آب وهوای مطبوع کوهستانی و رودهای جاری در این روستا محیطی دلپذیر به وجود آورده است. کنگ همه ساله آغوشش را برای دوستداران طبیعت باز می کند. سه هزار سال قدمت تقریبی این روستا خود بیانگر آن است که ساکنان آن چطور دراین محیط به آرامش رسیده اند و چطور از فراز بینالود، جهان را به نظاره نشسته اند.

با وجود نزدیکی کنگ به مشهد، مردمان این روستا به خصوص قدیمی ترها  شکل سنتی زندگی و پوشاک خود را حفظ کرده اند و فارسی را با لهجه محلی صحبت می کنند. بزرگ و یا کوچک هنگام گذر از کوچه های پر شیب روستا که  یکدیگر را می بینند به هم سلام می کنند و همه در کنار هم دوستانه از زندگی و گذر عمر می گویند.  پیر مردها از باغ و درختان جوز (گردو) با هم گپ می زنند و داستان هایی را بازگو می کنند که از آابا و اجدادشان شنیده اند.

پیشه مردم روستا بیشتر باغداری و دامپروری است و قالی بافی نیز در برخی خانه ها وجود دارد .گفته می شود که هفت هزار خانواده اکنون در کنگ زندگی می کنند. به نظر می رسد که جوان ها، مثل همه جا، تمایلی به ماندن در روستا ندارند و آنها به امید یافتن زندگی بهتر به شهرها رفته اند.

از نقاط تاریخی کنگ، یکی قلعه حصار است که جز چند خشت چیزی از آن بر جای نمانده و رباط شاه عباسی که  کاروانسرایی است از زمانی که مال دارها یا مسافرها عازم نطقه ای در دور دست بوده اند شب را در آن می ماندند.

دو رود از روستا می گذرد که محلی ها به آن دو رود بزرگ و کوچک می گویند. این دو رود به هم پیوسته و به طرف دشت مشهد و کشف رود می روند.

می توان دو نوع غذا را مختص این روستا دانست که در نقاط دیگر نمی توان یافت، نان ملری و آبگوشت اوجیز (آب - جز). کنگی ها به نوعی تره کوهی "ملر maler" می گویند که در اطراف کوه بینالود پیدا می شود. ملر را با پیاز خورد کرده به همراه جزغاله لای خمیر نازک شده قرار می دهند و به تنور می زنند .گاهی هم اگر ملر نیابند از مغز گردو استفاده می کنند . آبگوشت "اوجیز ojiz" همان مخلفات آبگوشت معمولی را دارد با این تفاوت که به آن ترکیبات دیگری هم اضافه می کنند و بعضی تخم مرغ و برنج را در روغن  سرخ کرده به آبگوشت می افزایند.  

وقتی در کوچه های تنگ و پر شیب روستا نفس زنان بالا می روی گاهی می توانی مادربزرگ و پدربزرگی را ببینی که از روی مهتابی چوبی خانه اش که کنگی ها به آن "پیشگاه" می گویند، تو را نگاه می کنند، سلام و بعد تعارف که به منزلشان بروی و دمی بیاسایی .

روستاییان بسیار مراقبند تا آتشی در روستا بپا نشود که نتوانند آن را کنترل کنند چه که به دلیل پلکانی بودن خانه ها امکان اینکه تمامی روستا طعمه حریق شود بسیار است، اتفاقی که چند سال قبل افتاد و نزدیک به چهل خانه سوخت.

زندگی و مرگ برای مردمان روستا در هم تنیده است، آنها مجالس عروسی و بزم های شادی را همراه با ساز آوازهای محلی بر بام های خانه شان برپا می کنند و درست آنسوی تر و بر تپه ای مشرف بر روستا قبرستان قدیمی قرار دارد که آن هم به تبع  خانه های دنیایی شان پلکانی است.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب