دگرگونی های سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران که در ایام انقلاب و سال های پس از آن روی داد، مایه چندین موج مهاجرت، با دلایل متفاوت شد.

در سال های اولیه که شور انقلابی در اوج بود و سال های  پرتب و تاب مهاجرت را به دنبال داشت، در میان چند میلیون ایرانی که مهاجر شدند، گروه بی شماری هم هنرمندان بودند.  بیشتر این دسته از مهاجرین، از هنرمندانی بودند که اسم و رسمی داشتند و دیگر برای خود در محیط اجتماعی جدید ایران جایی نمی دیدند.

حتی اگر رفتن آسان می نمود، اما انطباق با محیط هاى تازه، که با زبان و هنر آنها غریبه بود، چندان هم آسان نبود.  از همین رو سال ها طول کشید که برخی از این مهاجرین ایرانی بتوانند خود را با شرایط جدید وفق دهند و برای خود کاری بیابند.

بيشتر کسانی هم که در محیط هنری خارج توانستند نقشی داشته باشند مثل برخی از بازيگران، نوازندگان و خواننده ها کارشان تکیه برنوعی نوستالژی دوری از وطن بود و در واقع پاسخی بود به نیاز احساسی بسیاری از مهاجرین دیگر که حتی بعد از گذشت سال ها، یاد و خاطره کشورشان را فراموش نکرده بودند.

بسيارى از اين هنرمندان نيز دورى از ايران را موقتى مى ديدند و در انتظار بازگشت از خوگرفتن و پذيرفتن محيط هاى تازه تن مى زدند. بهروز وثوقی یکی از بازيگرانى که در آستانه پیروزی انقلاب  به غرب مهاجرت كرد در مصاحبه ای که سال گذشته با جدید آنلاین داشت، بر این موضوع تاکید کرد که "برای یک مدت طولانی فکر می کردم ( به ایران ) باز خواهم گشت."  

برای این بازیگر سرشناس سینمای ایران، پیدا نکردن بستر مناسبی که بتواند در آن به فعالیت های هنری اش ادامه دهد، تجربه ای بسیار سخت و ناگوار بود. البته هنرمندانی هم  توانستند، هرچند با دشواری، در خارج از ایران به موفقیت های شایانی دست یابند.

دکتر هما محمودی روانشناس ایرانی مقیم کالیفرنیا، در مصاحبه ای غریبه بودن با فرهنگ و زبان جدید را از جمله مهم ترین دلایل سرخوردگی مهاجرین ایرانی در سال های اول مهاجرت شمرده است :"بسیاری از آنها کسانی بودند که  در کشورشان آدم های متشخص و مهمی بودند و مهاجرت برایشان بسیار گران تمام شده بود. عده ای از آنان توانستند کاری را که در ایران داشتند به نوعی در اینجا ادامه دهند، مانند پزشکانی که مجوز کار در آمریکا گرفتند یا سرمایه دارانی که سرمایه خود را به اینجا انتقال دادند. اما بقیه عملاً بیکار شدند."  و این بیکاری مایه افسردگی بسیاری از آنها شد.

شاید سرنوشت شهناز تهرانی به عنوان یکی از هزاران مهاجرایرانی که در سال های آغازین انقلاب به غرب مهاجرت کردند، نمونه ای از این افسردگی باشد.

شهناز تهرانی پيش از پیروزی انقلاب هنرپیشه شناخته شده ای بود که در سریال های معروفی بازی کرده بود. او هم مانند بسیاری دیگر تصور می کرد باید چند سالی را در خارج از کشور زندگی کند تا به قول معروف "آب ها از آسیاب بیفتد."  خيالى كه هنوز بعد از گذشت ۳۰ سال براى او تحقق پيدا نكرده است.

در گزارش مصوری که در این صفحه می بینید، شهناز تهرانی، که اکنون در ترکیه به سر می برد،  از سال های زندگی در مهاجرت و آرزوهایش می گوید.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب