روزهایی که هر کدام باغچه های پرگل و کوچه هایی پر درخت داشتیم، آنقدر دور نیست که از یادمان رفته باشد. شاید برای بیشتر مردم این موضوع اهمیت چندانی نداشته باشد اما برای بهادر سعیدی که نقاش و عکاس جوانی است، دغدغه حضور گیاهان در زندگی شهری چندان اهمیت یافته که دریچه تازه ای از هنر به رویش گشوده است. 

این هنرمند جوان با خشک کردن و به گفته خودش مومیایی کردن گل ها و گیاهانی که عمر کوتاه دارند، جای تازه ای برای آنها در زندگی شهری امروز باز کرده و به قول سعدى، شاعر ايرانى، گل هاى "پنج روز و شش" را به "گلستان هميشه خوش" تبديل کرده است.

بهادر از شش سال پیش جای این که با قلم و رنگ نقاشی بکشد، با گل ها و گیاهان دست به خلق اثر زد و به این ترتیب به جای رنگ گل ها را در تابلوهای دیواری به معرض تماشا گذاشت.

او ابتدا گل ها را لابه لای کتاب ها خشک می کند، سپس آنها را روی صفحه کاغذ نقاشی می چسباند. فرم ها و طرح هایی را که در ذهن دارد از میان گلها بیرون می کشد. پس از پایان کار دوباره لایه ای کاغذ روی آن قرار می دهد. در پایان آنها را در قابی چوبی می گذارد و برای اینکه گیاهانی که پس از خشک شدن رنگ خود را از دست داده اند، خوب دیده شوند نوری در پشت تابلو تعبیه می کند. نور از کاغذ عبور می کند و گل ها بعد از تابیدن نور علاوه بر شکل اصلی خود، نقش سایه های صفحه کاغذی را هم بازی می کنند و جلوه دیگری هم به تابلو می بخشند.

این تابلو ها که بهادر سعیدی گیاه نقش می خواندشان، تجربه تازه ای از نقاشی است. او امسال این تابلوها را در نمایشگاهی به صورت رسمی به نمایش گذاشت. همچنین بهادر به دنبال روش ها و راه های تازه ای است تا گل ها و گیاهان را بیشتر وارد زندگی شهری کند و جایی برای آنها در خانه ها باز کند.

خیلی از ما هم به جمع کردن و خشک کردن گل ها لابه لای کتابهای شعر و یا دفتر خاطرات پرداخته ایم و به نوعی سعی کردیم تا مانع از بین رفتن آنها بشویم. این تابلوها هم تجربه تازه ای است که با همین فکر شکل گرفته است.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب