۲۴ اکتبر ۲۰۱۱ - ۲ آبان ۱۳۹۰
شوکا صحرایی
ژینوس تقیزاده در سال ۱۳۵۰ در تهران به دنیا آمد و در سال ۱۳۷۸ در رشته مجسمهسازی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغالتحصیل شد. خودش میگوید آثارش به یک شاخۀ هنری یا رسانۀ خاصی محدود نمیشود. او هنرمندی است که هنر خود را به شکلها و صور مختلف نشان میدهد.
در سال ۱۳۸۳ روز تولد فروغ فرخزاد، در ماه دی، ژینوس یک اجرای خیابانی تدارک دید. در ارتباط با این اجرا مینویسد: "از یک کتابفروشی حوالی «باغ فردوس» راه افتادم به سمت گورستان «ظهیرالدوله» که آرامگاه شاعر است با یک بغل کاغذ و سطل چسب و قلممویی، به هیئت کارگران نصب آگهی. آنچه به دیوارها میچسباندم صفحات کپی گرفته از کتابهای فروغ بود، چهرهاش و صفحات شعرش که دست خودم را با هویت آشنایش، با انگشترهایم روی آن قرار داده بودم، نشان من بود روی شعرهای فروغ، انگار".
در سال ۱۳۸۷ و پس از اتمام مجموعه سنگ، کاغذ، قیچی مینویسد:"
اکنون من سی و هفت سالهام. بزرگ شدهام و هنرمندم. کارهای مختلفی کردهام از تئاتر تا نقاشی و ویدئو و ... اما خوب که فکر میکنم میبینم کاری نکردهام جز همین بازیِ کاویدن میان صفحات روزنامه، خواه کاغذ و خواه صفحات الکترونیک. میبینم که سالهاست، بازی مرگآلود کودکی را دنبال کردهامهاج و واج و بیتوانِ قضاوت میان بد و خوب آنچه در این اوراق یافت میشود."
در میان کارهای بسیار ژینوس تقیزاده مجموعه "بلوغ نا تمام" نظرم را بیشتر به خود جلب میکند که در آنها روی نوار بهداشتی کار کرده است. مجموعهای که تا به حال به نمایش گذاشته نشده و بهتر بگویم کمترگالری حاضر به نمایش دادن آن است. ژینوس میگوید یادش هست اولین بار که در ۱۲ سالگی عادت ماهانه شد خواهر بزرگترش کتاب "به کودک زاده نشده" اوریانافالاچی را داد که بخواند. خواندن این کتاب او را پرتاب کرد به جهانی زنانه با باید و نبایدهایش. "از آن روز باید دختر معقولتری میشدم و خیلی کارها مال پسرها بود و برای من زشت. پسرهای کوچه مان یک به یک در جنگ کشته میشدند و سهم ما گریه کردن بود و گلدوزی روی پیشبندهای کودکانه در ساعت حرفه و فن مدرسه."
تقیزاده نام کارهایش را روی نواربهداشتی، چون تمام نکرده بود، گذاشت "بلوغ ناتمام". گرچه میگوید به بهانه چهل سالگی اش دارد آنها را تمام میکند. او میافزاید: "خلاصه این ناتمامی جایی باید انگار تمام شود. یک سال اخیر اما به این تام وتمام شدنها هم شک کردهام. تمام شدن چیز کسل کنندهایست، قطعی بودن؛ محتوم بودن. بالغ شدن هم گمانم چیز مزخرفی باشد و حکمی ست سبعانه برای نقطه پایان گذاشتن بر تجربه کردن... ناتمام میمانم."
آخرین مجموعه تقیزاده، مجموعه تمبرهای اوست تحت عنوان " نامههایی که ننوشتم" این مجموعه شامل ۱۰۰ موضوع تمبر خواهد بود. در این مجموعه به هرآنچه که طی سالهای اخیر منهدم و نابود شده و به طور کلی وقایعی که افتخاری را نقل نمیکند در حیطههای مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی پرداخته میشود.
در گزارش تصویری این صفحه ژینوس تقیزاده در باره زندگی و کارهای هنریاش صحبت میکند.
به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید
ارسال مطلب