آخرین مطالب
با هم با وب‌کم
۰۱ آوریل ۲۰۱۱ - ۱۲ فروردین ۱۳۹۰
انگار وقتی سوار هواپیما می‌شوی، روی ابرها پرواز می‌کنی و دوباره بر زمین می‌نشینی خیلی چیزها عوض می‌شود. انگار دیگر خیلی چیزها مال تو نیست. انگار هیچ‌کس نمی‌داند این گوشۀ دنیا تو دلت برای روزهای خوب کشورت تنگ می‌شود.
خصوصاً وقتی روزهای خاصی مثل سال نو در راه باشد. سال تو نو می‌شود، اما مردم در خیابان راه می‌روند، انگار نه انگار که اتفاقی افتاده‌است. تو تنها دانشجوی ایرانی این دانشگاه هستی. هیچ‌کس چیزی از نوروز نمی‌داند. این‌جور موقع‌هاست که دلت می‌گیرد. دلت تنگ می‌شود. بغضت می‌گیرد. تو تنها ایرانی آن حوالی هستی. فریاد می‌زنی: سال نو خجسته! شاید یکی در آن حوالی صدایت را شنید.
تمام تلاش‌ها برای زنده نگه داشتن نوروز
این روزها ایرانی‌ها و دانشجویان بسیاری از کشورهایی که نوروز را جشن می گیرند سهم گسترده‌ای در دانشگاه‌های دنیا دارند. اعتبار فرهنگی بعضی از دانشگا‌ه‌ها و تفاوت سطح آموزش در آنها، جوانان زیادی را به برای ادامۀ تحصیل می‌کشاند. فرقی نمی‌کند. از مالزی در نزدیکی‌های استوا بگیر تا کانادای همیشه یخ‌بندان. ایرانی‌ها و فارسی زبانان همه‌جا هستند. اما در روزهایی که برای آنها معنای خاصی دارد، شاید بیش از همیشه تنهایی یا آن‌چیزی که به اصطلاح "غم غربت" می‌نامندش حس می‌شود.
در روزهای خاصی که در ایران و دیگر کشورهای فارسی‌زبان شوری برپاست، در کشورهای دیگر روزها و شب‌ها هیچ فرقی نمی‌کند. این‌جاست که دانشجویان ایرانی به فکر می‌افتند که برای خود حال و هوای نوروزی دست‌وپا کنند. مهمانی می‌گیرند، به کنسرت‌های نوروزی می‌روند، با دوستان‌شان جمع می‌شوند، برای هم‌کلاسی‌های غیر ایرانی‌شان از نوروز و آداب و سنت‌های پارسی می‌گویند و تمام تلاش‌شان را برای بازگشت به حس نوروز در ایران به کار می‌گیرند. اما خیلی چیزها رنگ بوی نوروزی را ندارد. مهم‌تر از همه دوری از خانواده.
جمع‌مان جمع است با وب‌کم!
شاید امروز با ده سال پیش تفاوت‌های زیادی کرده‌است، اما بی‌شک یکی از مهم‌ترین آنها گسترش اینترنت و متعاقب آن شبکه‌های اجتماعی اینترنتی و وسایل ارتباطی مربوط به این شبکه است. شاید تا ۲۰ سال پیش تنها راه تماس بین کسانی که در ایران بودند و عزیزان‌شان در خارج از کشور نامه بود یا حد اکثر تماس‌های تلفنی گران‌قیمت.
اما امروز به لطف اینترنت و نرم‌افزارهایی مثل "اسکایپ"، "گوگل‌تاک"، "یاهو مسنجر" و "اووو" دیگر هم می‌توانند تصویر هم‌دیگر را به صورت زنده ببینند و هم صدای هم‌دیگر را بشنوند؛ چیزی که شاید سال‌ها پیش برای کسی قابل تصور نبود. همین ابزار باعث شده‌است که پدران و مادران کمتر دل‌تنگ فرزندان دانشجویشان در خارج بشوند و فرزندان هم غم دوری را ساده‌تر بپذیرند و تحمل کنند.
هر چه باشد، برای خیلی که در خارج از مرزهایشان، جشن ملی‌شان را جشن می‌گیرند، نوروز حال و هوای ایرانی‌اش را از دست می‌دهد، اما با این‌حال، در ته وجود همۀ آنها در سال تحویل، بغضی می‌شکند.
در گزارش تصویری با همین ابزار نوین ارتباطی به سراغ پرستو در کانادا و کیومرث در مالزی رفته‌ایم و از حس و حال‌شان در نوروز پرسیده‌ایم.
برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.
به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندیدارسال مطلب
- امیر، 2011/04/27
تصاویر اتاق‌های دانشجویی و احساس‌هایی که توصیف کردید در مورد ما دانشجویان مقیم سوئد هم صادق است. اتاق‌های خیلی از ما شبیه اتاق شما و میزمان شبیه میز شلوغ شماست. ویدیوی بسیار زیبایتان را خیلی دوست داشتم. بر خلاف محل زندگی شما (فکر کنم کبک کانادا بود، نه؟) دانشجوهای ایرانی سوئد تعدادشان پانصدتایی هست و هر سال نوروز و شب یلدا و دیگر مراسم را به صورتی باشکوه و شاد جشن می‌گیرند و برنامه‌های حافظخوانی و موسیقی سنتی و ... ترتیب می‌دهند. اما به هر صورت، اسکایپ و گوگل تاک یار و یاور همه ماست! :دی ... برایتان آرزوی موفقیت دارم
- قاضی زاده، 2011/04/01
خوب شد که این بار "دیگر کشورهای فارسی زبان" را از یاد نبردی!