حالا رسيده ايم به نقطه تصميم گيری نهائی در مورد اين که دقيقا از چه مطالبی استفاده خواهيد کرد . چه نکاتی را با ويدئو نشان خواهيم داد، صداها کدامند، چه عکس هائی در سايت گذاشته می شود، نقشه و طرحی ‎ضميمه مطلب خواهد شد يا نه و بالاخره متن اصلی چه خواهد بود. برای اين کار بايد طرح اوليه به طرح نهائی تبديل شود. ببينيد چه چيزهائی را در مسير کار تغيير داده ايد و خط داستان و انواع مطالبی را که در هر صفحه ارائه خواهد شد نهائی کنيد. چند راهنمائی کلی در اين بخش می تواند به شما کمک کند.

ويدئو- ويدئو ها را کوتاه نگه داريد. بين يک تا دو دقيقه.اگر با کسی مصاحبه کرده اید از نمای صورتش کمتر استفاده کنید و اگر میتوانید تا جای ممکن روی حرف اشخاص تصويرهای مکمل بگذارید، مثل محل کار مصاحبه شونده يا ابزاری که در مورد آن حرف می زند يا خود او در حال انجام کارهای معمولش.

معمولا ظرفيت و کيفيت ويدئو روی سايت های اينترنتی آنقدر نيست که بتواند ظرائف تغييرات در چهره مصاحبه شونده را بخوبی نشان دهد و در نتيجه نگه داشتن تصوير نسبتا ساکنی از صورت او معنای استفاده از تصوير متحرک را نفی خواهد کرد. در مجموع عملکرد تصاوير متحرک روی وبسايت ها به عملکرد تصوير ساکن در روزنامه و مجله نزديک است و فقط تغييرات اساسی در صحنه می تواند در تصویر حرکت نشان بدهد. در عين حال صحنه های بسيار پر تحرک هم بخاطر سرعت اندک انتقال تصاوير روی شبکه اينترنت، بخصوص در جاهائی که اکثر مردم از مودم های با سرعت پايين استفاده می کنند، باعث قطع و وصل مکرر تصوير و پائين ماندن کيفيت آن خواهد شد.

صدا- کيفيت صدا، بجز در مواردی استثنائی که دسترسی به صدای شفاف امکان پذير نباشد، بايد خيلی خوب و کاملا مفهوم و قابل شنيدن باشد. چنانچه به هردليلی صدا قابل اصلاح نبود حتما از زير نويس برای روشن شدن مطلب کمک بگيريد. زير نويس ها برای تأکيد و برجسته کردن بخشی از گفتار هم می توانند به کار گرفته شوند.

تصاوير ساکن- اينترنت يک رسانه بصری ست. بايد مطمئن شويد که به اندازه کافی عکس در اختيار داريد. هرکدام از اين عکس ها می توانند جای بخش بلندی از متن نوشته را بگيرند. نوشتار و عکس بايد مکمل همديگر باشند و در بسياری مواد با استفاده از فتوشاپ و نرم افزارهای ديگر می توانيد روی عکس علائم يا نوشته هائی برای توضيح بهتر آن اضافه کنيد. عکس ها می توانند به صورت مجزا و برای نشان دادن يک موضوع خاص مورد استفاده قرار بگيرند يا به صورت مجموعه، داستانی را در قالب 'نمايش اسلايد' تعريف کنند.

گرافيک- تا حد ممکن نقشه ها و عوامل گرافيک در يک گزارش را قابل کار دوسويه (اينتراکتيو) کنيد. مثلا اگر نقشه محلی را در صفحه گذاشته ايد امکان بزرگ کردن و جابجا شدن در نقشه را به خواننده بدهيد. يا اگر جدول اطلاعاتی در صفحه گذاشته ايد تا حد ممکن بخش های مختلف آن را به توضيحات بيشتر در صفحات پيوست مربوط کنيد.

متن- نوشتار برای مشخص کردن عنوان سايت، توضيح تصاوير و نقشه ها و دادن پيش زمينه داستان و اطلاعاتی که به شکل های ديگر قابل انتقال نيست به کار می رود. چون عادت معمول در مطبوعات دادن اطلاعات از راه توضيح نوشتاری آن بوده بسياری از کسانی که از کار روزنامه به تهيه گزارش های چندرسانه ای جلب شده اند هنوز بار اصلی اطلاعات را بر متن نوشتاری می گذارند. اگر بعد از تنظيم گزارش با نوشتار زيادی مواجه شديد بهتر است از همکاران و دوستانی که در کار گرافيک، عکاسی و فيلمسازی دست دارند برای چند رسانه ای کردن گزارش خودتان روی وب کمک بگيريد. اين توصيه به معنای نفی ارزش نوشته نيست. بسياری از مطالب تحليلی، گزارش های سياسی و نقد و نظرهای اجتماعی تنها به صورت نوشته امکان پذير و جالب اند. اما چون کار ما در اين مبحث توليد گزارش های چندرسانه ای است نوشتار بايد فقط برای پر کردن جاهائی که به شکل ديگری قابل توضيح نبوده اند به کار رود.

اينجا با هم نگاهی به صورت کامل شده طرح ساخت صخره های رقصنده می کنيم.