نیشابور ۳تا سینما داشت:خیام،ایران،آسیا
سینماخیام، معماری ساده،صمیمی و به یاد موندنیی داشت، دیوار بیرونی سینما با سنگهایی به رنگ سبز چمنی خوشرنگ منقش به خطوطی سفید، نماکاری شده بود، در دو طرف این دیوار ، دو سوراخ کوچک وجود داشت با چند میله فلزی که به گیشه راه داشت و فقط میشد پول و بلیط رو ازش ردوبدل کرد.دو ستون در دو طرف و دو پله راحت که ما رو به یک در آکاردئونی قرمز می رسوند، ودر ارتفاع نه خیلی زیاد، بالای این در آکاردئونی، سردر سینما قرار داشت. خیلی بالا نبود که حتی بچه ها بتونن براحتی ببیننش! رنگ غالب داخل سینما، از جمله صندلیهای داخل سالن نمایش ، که در شیب ملایمی قرار داشتند، قرمز بود...همه جاش بوی سینما می داد! وقتی آتیشش زدن، جلوی در آکاردئونیشو با یک دیوار آجری پوشوندن و به همون حال رهاش کردن. سالها بعد که دبیرستان میرفتم، یک روز متوجه حضور چند کارگر شدم که قصد برداشتن اون دیوار آجری رو داشتن. از اون روز ، بیشتر وقت من داخل سینما ودر کنار کارگرها میگذشت.... هیچکس جواب درستی نمیداد که قراره چی به سر سینما بیاد. تا چند هفته فکر می کردم که دوباره اونجا تبدیل به سینما میشه ولی خیلی زود این امید به یاس تبدیل شد. عاشقانه دوست داشتم که می تونستم کاری برای باقی موندن اون سینما انجام بدم، ولی هنوز کوچکتر از این حرفا بودم، هرچند که هنوز هم کوچکتر از اون(این) حرفام!
برگرفته از كتاب "هيچ كدام براي ازدواج مناسب نبودند" / نوشته: حميدرضاهوشمند