نوید یوسف
این بازار که در دو رسته در سال های پس از حضور نظامیان آمریکایی در افغانستان ساخته شده، تمام اجناس آمریکایی و مورد استفاده آمریکایی های مستقر در افغانستان را به فروش می رساند.
در بازار بوش از پوستر و سی دی های آمریکایی گرفته، تا شکلات، بستنی، کلوچه، عینک، ساعت، کفش، شلوار، قفل، کلید، نوشابه، مواد انرژی زا، پروتئین، لوازم برقی، پرچم آمریکا و هر ماده ای که مورد استفاده سربازان آمریکایی مستقر در افغانستان است، پیدا می شود.
صدها مترجم و کارگر افغان که در پایگاه های نظامی کار می کنند، اکنون تجارت انتقال موادی را که دیگر مورد نیاز نظامیان نیست، به بازار بوش انجام می دهند؛ ولی روشن نیست که آیا درآمد فروش این اموال تنها به جیب مردم محلی می ریزد یا جایی دیگر هم.
با این حال، این بازار از رونق خوبی در میان مردم محلی برخوردار شده است، چراکه کالاهای با کیفیت را به قیمت ارزان تر عرضه می کند. هرچند در اغلب موارد تاریخ مصرف این مواد نزدیک به پایان است.
مشتریان این بازار عمدتا افراد بازگشته از هجرت و کارمندان موسسات امدادرسان خارجی اند که با مواد آمریکایی آشنایی دارند. در برخی موارد شهروندان کشورهای منطقه نیز از این بازار خرید می کنند.
مغازه داران بازار بوش می دانند که جورج بوش از قدرت خواهد افتاد و باراک اوباما به زودی به کاخ سفید خواهد رفت، ولی می گویند در افغانستان وقتی نامی به چیزی داده شود، غالبا تا پایان باقی خواهد ماند.
جالب است كه در جای بازار بوش در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی بازاری دیگر بود که دقیقا همین وظیفه را انجام می داد، یعنی کالاهای سربازان خارجی را به فروش می رساند؛ با این تفاوت که سربازان آن دوره شوروی بودند و بازار هم طبعا به نام رهبری مسما بود که نیروهایش به خاک افغانستان تجاوز کرده بودند: برژنف.
سربازان شوروی اموال ساخت کشورشان را از پایگاه ها بیرون می آوردند و به دکانداران می فروختند. در دوران جنگ داخلی بازار برژنف کاملا ويران شد و اموال آن به یغما رفت.
زمان گذشت و اشغالگری تازه از راه رسید و این بازار دوباره برپا شد؛ با نامی دیگر و اموالی دیگر. اما بیشتر دکانداران معتقد اند که این بار، دیگر نام بازار برای همیشه "بوش" خواهد ماند. چون پیش آمدهای تلخ تغییر نام بازار را هنوز به یاد دارند و راغب به تجربه دوباره آن نیستند.
برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید