بهار نوائی

هنگامی که تاریخ موسیقی  جهان را از دورترین زمان تا به امروز بررسی می کنیم، به قطعات بسیاری زیادی با نام بهار از آهنگسازان آشنا و ناآشنا برخورد می کنیم. کنسرتو ویلن بهار از مجموعه چهار فصل اثر آنتونیو ویوالدی، بهار از مجموعه چهار فصل اثر ژوزف هایدن، سونات بهار اثر لودویک ون بتهوون، سمفونی بهار اثر روبرت شومن، قطعه بهار ساخته کلود دبوسی، ده ها لید و قطعات آوازی با نام بهار ساخته روبرت شومن و فرانتس شوبرت، و بسیاری دیگر، نشان می دهد که آرامش، شادى و زیبایى طبیعت در فصل بهار انگیزه آفرینش آثار آهنگسازان دنیا در مکتب های باروک، کلاسیک، رمانتیک، امپرسیونیست، نئوکلاسیک، اکسپرسیونیست و دوره معاصر بوده است.

با وجود این، به نظر می رسد فرا رسیدن فصل بهار در بسیاری از کشورهای اروپایی، تا جایی که در حافظه تاریخ ضبط شده، هیچگاه عمق و شکوه برگزاری آیین های بهاری در منطقه آسیای غربی را نداشته است.  کشورهای واقع در مرز آسیا و اروپا و در مرکز آن ایران قدیم، ازگذشته دور میلادگاه سلسله جشن ها و آیین هایی بوده که  با آغاز بهار همراه بوده است. بعدها جشن رستاخیز طبیعت با برگزاری جشن نوروز همراه شد و گذر زمستان به بهار به لحظه ای مقدس تبدیل شد.

بدین ترتیب، مردم این منطقه تغییر زمانی از زمستان به بهار را بر زندگی خود عمیق تر احساس کردند. این اهمیت که شاید با شرایط اقلیمی منطقه ارتباط دارد، در طول تاریخ بر فرهنگ و هنر این کشورها به طور عام و بر موسیقی به طور خاص تاثیر گذاشته است.

تعداد قطعاتی که به فرم های مختلف موسیقایی و همچنین در زبان های مختلف نام نوروز وبهار  دارند و یا به توصیف زیبایی های طبیعت در این فصل می پردازند، از حد تصور فراتر است. در دستگاه های موسیقی ایرانی گوشه هایی با نام های نوروز عرب، نوروز صبا و نوروز خارا اجرا می شوند  که دنباله نمونه هایی در موسیقی قدیم مقامی ایران است. ترانه های بسیاری نیز با نام بهار یا نوروز در دهه های گذشته به این مجموعه افزوده شده است. علاوه بر ایران، در موسیقی کشورهای مجاور فارسی زبان و ترکی زبان و همچنین در موسیقی کردی نیز ترانه ها و سروده های زیادی با موضوع مشابه وجود دارد.

بی گمان، در دو گزارش مصور این صفحه مجال معرفی تعداد کمی از این ترانه ها امکان پذیر است و تنها ذکر نمونه هایی را شامل شده است.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب