۲۸ نوامبر ۲۰۱۱ - ۷ آذر ۱۳۹۰
عدالت و انصاف، مفهومهای سیالی است که اندیشهمندان در تعریفشان هزاران صفحه سیاه کردهاند و هزاران تن برای رسیدن به آنچه برایشان عدالت محسوب میشد، پای چوبۀ دار رفتهاند. در طلب عدالت انقلابها به ثمر رسیدهاند، با این که انتظار رسیدن به عدالت تمام و کمال بیثمر مانده. چه بسا که عدالتِ یک جامعه برای جامعهای دیگر عین بیعدالتی جلوه کند و دادگری یک فرد برای فردی دیگر عین بیدادگری باشد. اما جستجو و طلب عدالت در سراسر جهان فروکش نکرده، بلکه ظاهراً به یُمن اینترنت و حضور شبکههایی از قبیل فیسبوک و تویتر اوج گرفتهاست.
با الهامگیری از "بهار عرب" و اعتراضات دادخواهانۀ اسپانیا و یونان و به نشان حمایت از جنبش "اشغال وال استریت"ِ نیو یورک، عدالتجویان لندنی هم روز ۱۵ اکتبر – درست پنج ماه پس از آغاز تظاهرات خیابانی اسپانیا – بخشی از مرکز لندن را اشغال کردند. این اعتراض مسالمتآمیز به رغم تلاش برخی از مقامات کلیسایی و نهادهای انتظامی برای بیرون راندن آن ها، همچنان ادامه دارد. معترضان در سه نقطۀ مرکز شهر که محل مؤسسات مالی پایتخت است، اردو زدهاند که مهمترینشان محوطۀ کلیسای "سن پُل" است. استعفای کشیشهای درجه اول کلیسا هم عزم معترضان به ادامۀ اعتراضات را متزلزل نکرد. معترضان مستقر در سن پل، با الهام از جنبش میدان تحریر قاهره، پلاکی را شبیه پلاکهای شهرداری بر دیوار نصب کردهاند که آن محل را "میدان تحریر لندن" معرفی میکند.
در چادرهای برافراشته در برابر کلیسای سن پل صدها تن از نمایندگان حرفهها و نحلههای فکری و عقیدتی گوناگون شب را به روز میرسانند تا بگویند که از اوضاع حاکم ناخشنودند. آنها را فراخوانهایی اینترنتی به اینجا آوردهاست و هر کدام به دلیلی از هنجار حاکم بر کشور و جهان دل خوشی ندارد. در تلاش برای فرمولبندی و انسجام بخشیدن به خواستههایشان، معترضان بیانیههایی منتشر کردهاند که نقاط اشتراک دیدگاههای آنها را خلاصه میکند: نظام کنونی غیر قابل تحمل، غیردموکراتیک و ناعادلانه است و باید راهی دیگر پیمود؛ مردم عادی نباید تاوان اشتباه بانکها را پس دهند، نباید از بحران نظام سرمایهداری در رنج باشند؛ ساختار اقتصادی در سراسر جهان باید دگرگون شود تا به تساوی برسیم؛ بودجۀ کشورها باید برای بهبود زندگی مردمان و کرۀ زمین هزینه شود، تا نیازهای نظامی و شرکتهای ثروتمند.
از محتوای تقاضاها پیداست که مخاطب آنها تنها دولت بریتانیا نیست، بلکه همۀ دولتهای صنعتی جهان است. "اشغال لندن" تنها یکی از صدها جنبش "اشغالگرانه" در هشتاد و دو کشور جهان است که روز ۱۵ اکتبر آغاز شدند و برخی از آنها تا کنون ادامه دارند. روز ۲۸ نوامبر معترضان لندنی در تازهترین بیانیۀ خود مشخصاً به شرکتهای کلان نشانه رفتند و خواستار ممانعت از سودجویی بیحد و حصر آنها و راندنشان از "مأمنهای مالیاتی" یا گوشه های دنجی شدند که برای فرار ازمالیات در آنها پنهان میشوند.
محوطۀ کلیسای سن پل که این روزها به اردوگاهی تمامعیار میماند، نمایشگاه جلوههای هنری معترضان هم هست. شعر و شعارها و نقاشیها و پوسترها که برخیشان را در نمایش تصویری این صفحه میبینید، همگی بیانگر برداشت معترضان از مفهوم "عدالت" است؛ عدالتی که آرزوی رسیدن به آن اندازۀ نسل بشر قدمت دارد.
به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید
ارسال مطلب