در نگاه اول دو بخش نمایشگاه "دیوها و صفحه های دارت" در نگارستان روسی و روسی (Rossi & Rossi) در لندن، به مانند عنوان آن، متجانس و منسجم به نظر نمی رسد. در یک بخش تالار نُه نقاشی رنگارنگ "دیو"های آدم صورت را می بینیم و در نیمه دوم آن، نه صفحه منقش دارت را. بخش نخست محصول کار ملکه نائینی است و بخش دوم نمایشگاه، متعلق به فریدون آو. هر دو از نقاشان ایرانی مقیم پاریس اند. فریدون آو در تهران هم نگار خانه ای دارد و گاه پاریس است و گاه تهران.

ولی نگاهی نزدیک تر به آثار دو بخش، نوعی پیوند میان دیدگاه های دو هنرمند را برملا می کند. گویا هر دو در حال شناساندن "دیو"های معاصر اند. یکی (نائینی) مرموزانه تر، دیوهای شاخدار را با پوشاک انسانی ملبس می کند و نه در غار، بلکه در فضای انسانی معاصر قرار می دهد، روی صندلی راحت می نشاند یا کنار دریا می بردش، دیگری ( آو) از زاویه دید یک مبارز تبتی، دیو یا نیروی اهریمنی را در سیمای فرمان روایان مستبد چین می بیند و تصویر آنها را در کانون صفحه های گرد دارت قرار می دهد و چشم و گوش و دهان، و گاه پیرامون چهره آنها را با زوبین های تیز کوچک می شکافد.

نائینی در مواردی سراغ "دیوهای درونی" ما را می گیرد. "دیوها"یی که در همه لحظات زندگی روزمره ما می توانند حضور داشته باشند. حتا در سیمای یک خانواده نوپا که کودک نوزادی در دست دارند، دیوهای شادی را می بیند که روی پیکر ظاهرا بی جان یک سگ بزرگ با دست و پای انسانی، کنار یک سگ اندوهگین کوچک تر ایستاده اند. نقوش پیراهن برخی از این دیوها تصویر اجزاء درونی بدن انسان است که شاید اشاره ای باشد به این که دیوها در درون ما، در ژن ها و بافته های ما پدید می آیند، در فرهنگ و آیین های ما شکل می گیرند؛ از این رو گریختن از آنها امر محال است.

اما تعیین نیروهای خیر و شر مورد نظر هنرمند، در تخته های دارت فریدون آو تعمق زیادی نمی خواهد. آو، صفحه های گرد دارت را با پرچم های نیایشی رنگین تبتی آراسته است. صفحه های مشابه "ماندالا" را می توان در سردر ورودی نیایشگاه ها و خانقاه های بودایی دید. آن را "چرخ زندگی" هم می نامند. به باور بودایی ها، "چرخ زندگی" آیینه ای است که "یاما" (خدای مرگ بودایی ها؛ "شاه جمشید" اسطوره های ایرانی) در برابر انسان ها نگاه داشته است، تا کارما یا حاصل کردارهای خود را در آن ببینند.

فریدون آو می گوید: "چون در کیش بودایی پرخاش و تهاجم روا نیست و منجر به "کارما"ی بد می شود، می توان از راه نیایش آن حس منفی را بیرون ریخت." به باور او، با دیدن پیکان های ریز رنگینی که تصویر یک مستبد را شکافته اند، بیننده می تواند از احساس منفی خشم و نفرت رها شود و بر کارمای نیکش بیفزاید.

نمایشگاه "دیوها و صفحه های دارت" تا روز ۲۵ آوریل ۲۰۰۹ برپاست.

Demons and D-Artboards – Malekeh Nayiny and Fereydoun Ave
Rossi & Rossi Gallery
London W1

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب