در واقع این نمایشگاه میخواهد به ما بگوید که چهگونه میتوانیم با ایجاد تغییرات در آشیایی را که در اطرافمان میبینیم درگرگونیهایی بیافرینیم و یا به کشف و چیدمانها و اختراعهای تازهای برسیم و با به کار بردن تخیل و یا نیروی سازندگیمان آنها را با محیط و نیاز زندگی امروزی دمساز کنیم.
به گفتۀ برگزارکنندگان این نمایشگاه، نوآوری و خلاقیت و سازندگی چیزها میتواند با افزودن یا کاستن بخشی از یک شیء و یا ترکیب و تغییر صورت پذیرد.
در نمایشگاه میبینیم که در لهستان کارگاهی کارش بافتن کلاه ویژۀ کشیشان بود؛ چیزی شبیه عرقچین بافتنی یا قلاببافی. زمانی که از شمار کشیشان کاسته شد یا کشیشان دیگر از این کلاه سرشان نگذاشتند، کارگاه بیکار بود. جرقهای در ذهن صاحب گارگاه درگرفت تا زیرپوش دستباف برای زنان ببافد! از نگاه بسیاری این کارگاه یک کار دستی هنری کمنظیری آفریده که اکنون بسیار محبوب است و تقاضای مشتریان بیش از تولید است.
در بخشی دیگر عکسی آمدهاست از مردی که یک چشم دارد و معمولاً چشم بند سیاهی روی چشم نابینایش میگذارد که بسته بودن و کور بودن آن را نشان ندهد. یا عینک سیاه میزند. هنرمندی اهل هلند به فکر افتاد تا چارهای بیندیشد و سرانجام از چینی بسیار سبک و نازک چشمپوشی ویژه ساخت که بر روی آن گلی زیبا طراحی شدهاست.
در کشور اندونزی از بعضی از نخلها به نام "ساگو" نشاستهای به دست میآید که آن را خشک میکنند و بعد آرد میکنند. خانوادهای در اندونزی برای آرد کردن این ماده با مشکل روبرو بودند. آهنگری تصمیم گرفت تا نوآوری کند و با افزودن نوعی چرخ دنده به یک ارّه برقی کار آسیاب کردن ساگو را برای خود و دیگران آسان کردند.