برای زنان افغان سالهای حاکميت طالبان ( ۱۹۹۶-۲۰۰۱ ) بدترين دوران بود، زيرا اين ژريم زنان را از همه حقوق فردی و اجتماعی محروم کرده بود، زنان افغان در زمان طالبان حتی صدا و تصوير نداشتند. از اين رو با تشکيل نظام جديد، تلاش شد تا به زنان افغان فرصت ها وامتيازاتی داده شود که آنها بتوانند، دست کم تأثيرات سوء دوران طالبان را جبران کنند. زنان  شهر نشين افغان هم البته با داشتن ۲۰  سال تجربۀ حاکميت نظام کمونيستی آماده بودند تا از فرصت های فراهم شده استفاده کنند.

آمادگی زنان افغان به اضافۀ کمک و توجه حاکميت به آنها سبب شد تا وضعيت آنان به زودی تغيير کند. امروزه در افغانستان هيچ عرصه ای خالی از حضور زنان نيست. در  کابينه، مجلس، دفاتر دادستانی، نهاد های قضايی، اتحاديه های تجاری، دفاتر خارجی و نهاد های غير دولتی فروشگاهها، رستوران ها، پشت فرمان اتومبيل ها، پشت ميکروفن تلويزيونها وراديوها، تالارهای کنسرت، صحنه های آواز خوانی و بالاخره مدرسه ها و دانشگاهها و کرسی آموزش، همه جا زنان افغان حضور دارند.

زنان بی تصوير زمان طالبان در افغانستان حالا چهره های متفاوتی دارند. چهره هايی که به خوبی حکايت های حال و گذشتۀ افغانستان را باز گو می کند؛ برقع يا روسری، مانتوهای بلند ايرانی، لباسهای گشاد و رنگين هندی و پاکستانی، شلوار و بلوز غربی و لباسهای سنتی افغانی بر تن زنان افغان اشکارا نشان دهندۀ بازگشت مهاجران افغان و انتقال فرهنگ های متنوع با آنها به افغانستان است.

هنوز آمار دقيقی در دست نيست که چه تعداد از زنان افغان در ادارات دولتی و غير دولتی کار می کنند، اما به صورت تخمينی از حضور ۱۵ تا ۲۰ در صد زنان در ادارات دولتی سخن گفته می شود. وزارت اموز زنان، وزارت آموزش و پرورش و وزارت صحت بيشترين کارمندان زن را دارند، اما ادارات پوليس و ارتش نيز خالی از زنان نيست، ولی اين ترکيب در ادارات غير دولتی خيلی متفاوت است. مثلا در رسانه های صوتی و تصويری می توان گفت زنان بيش از ۴۰ در صد حضور دارند.

اما اين تغييرات وسيع در شهرستانهای افغانستان محدود مانده است و علی رغم حمايت های قانونی از زنان برای تأمين حقوق فردی و اجتماعی آنان، هنوز بسياری از سنت های افغانی همچنان قرص و محکم باقی مانده اند.

خانواده های شهری و شايد هم شماری از خانواده های روستايی حق انتخاب همسر را به دختران شان می دهند، اما هنوز  ازدواجهای اجباری، به شوهر دادن دختران خرد سال، ( ۱۲- ۱۸ ساله ) تعدد زوجات و به بد دادن دختران نيز رايج است.

بد دادن يک سنت افغانی است که دختری را در عوض گناهی که پدر يا برادرش مرتکب شده به خانوادۀ آسيب ديده می دهند، و آن خانواده وظيفۀ خود می داند تا دختر به بد داده شده را همواره اذيت کند.

از همين مجموعه

بازگشت به زندگی اجتماعی

پوشش زنان پس از طالبان

دلیل حنجره بستن چیست؟