اندرو  موشن

مرگ در بغداد برگردانی است آزاد از شعری به نام " تغییر رژیم"  که اندرو موشن، ملک الشعرای بریتانیا، در سال ۲۰۰۳ در واکنش به جنگ در عراق  سرود. اندرو موشن در سال ۱۹۵۲ در لندن زاده شد و در دانشگاه آکسفورد ادبیات انگلیسی آموخت. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۲ در دانشگاه هال درس داد. وی از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۲ سردبیر فصل نامه "بررسی شعر" بود و اکنون در دانشگاه "ایست انگلیا" استاد رشته نویسندگی خلاق است.  اندرو موشن از اعضای شورای هنر انگلستان و انجمن سلطنتی ادبیات است و از ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۹  ملک الشعرای بریتانیا بود. پس از انتشار این شعر در سایت  فارسی بی بی سی، گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی افغانستان که مدتی هم صدر اعظم افغانستان بود، پاسخی منتشر کرد که  در همین صفحه بخشی از آن را می بینید. آقای حکمتیار از سوی دولت های غربی به فعالیت های تروریستی متهم است و مدتی است که در ملآ عام ظاهر نشده است. گویا بخشی از نیروهای طرفدار او با دولت افغانستان همکاری می کنند  و گروهی هم علیه نیروهای غربی می جنگند.

مرگ در بغداد
از: اندرو موشن

از نینوا پیروز آمد
مرگ
لختی فرا رو ایستاد و گفت:
"اکنون بیا بشنو!
این سرزمینها را که می بینی
نامی است از جایی که دیگر نیست

من پادشاه مطلقم اینجا
با خاک یکسان کردم آنجا را

آن سوی را بنگر!
آنجا بهشت عدن رویایی است
که در سحرگاهان
دستور دادم تا بدرانند
دروازه ها، دیوارهایش را
اینک ببین!
آن میوه رنگین و زیبا را
آویخته در باغ
می خواهی آن را؟ نه؟
دستان تو فواره خواهش
وسواس چیدن، خوردن و بلعیدنش
در چهره ات پیداست.

بنگر کمی آن سوی تر!
در لایه های کودکی رنگِ شن و خورشید
صحرای سوزان و سراب داغ
تو هیچ یادت هست؟
آن جا فرات و دجله جاری بود
واینک
به جای رود
تا چشم می بیند
فضولات است.

آن سوی تر بنگر!
از برج بابل یاد می آری؟
شهری که پر باغ معلق بود
کاخی که گلهایش معطر بود
آرامش شاهنشهان
درلحظه های شادمانی و فراغتها

افشانده ام من در هوا عطری دگر اکنون
عطری که یأس از روزگاران است
عطری که نومیدی است.

جایی که بر جا مانده
بغداد است
با کاخهای مرمرین و گنبد آبی
گلدسته های آسمانبوس و رواق نور
یا هر چه بر جا مانده از اعصار دیر و دور

اکنون به سویش چشم خواهم دوخت
وانگاه خواهی دید
بغداد را با شعله های خشم خواهم سوخت
خواهم سوخت.

بخشی از منظومه "مرگ در بغداد، ادامه مرگ در ام البلاد"
از گلبدین حکمتیار  در پاسخ اندرو موشن

اندرو موشن عزیز! سلام
سلام به خشمگین فریادت
به پیام سرخ "مرگ در بغدادت"
آنجا سرزمین بهشت عدن رؤیائى
و اینهم داستان خونین ام البلاد
که مرگها در هر گامى در مرصاد
ولى عاجز از حکایت داستان درد و
شکوه از بیداد
***
در این وادى خونین
این هم قلعه جنگى
مقتل ۷۰۰ اسیر دست و پا بسته
و در وسطش آن حفره مخوف
که زنده هاى نیم جان
افتان و خیزان
با دست و پاى شکسته
از باران سرخ مرمى ام شانزده
به آن پناه بردند
که در آن تیل ریختند
آتش افروختند
و سوختاندند
***
و این صحرا را که مى نگرى
دشت لیلى،
در آغوشش ده ها گورستان جمعى
ایستگاه کانتینرهایى حامل مرگ
که زنده در آن انداختند
و مرده از آن فروریختند
نه ده ها، نه صدها
هزاران
أیا به مسلخ لندن رفته اى؟!
و گاهى صحنه فروریختن کشته ها را دیده اى؟
***
مرا ببخش اگر مى گویم:
سرمعمار این بازسازى را
این بزرگ رهبر باختر را
این بزرگترین آزادى بخش را
که پارسل هاى دیموکراسى را
از بى پنجاه و دو بى محابا فرومى ریزد
آرى او را، بزرگترین دروغگو یافتم
حرکاتش چون بدمعاش
حرفهایش چون بدمست
جنگش با آزادیخواهان
جنگ با تروریزم!
ادامه اشغال میهنم:
براى جلوگیرى از عودت تروریزم!

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب