"رين" يک دختر بيست و يک ساله ژاپنی است که هرگز فکر نمی کرد روزی داستان نويس شود، ولی محبوب ترين سرگرمی او نوشتن حکايت عشق فجيع دو نوجوان روی تلفن همراهش بود که پاره به پاره به يک تارنما منتقل می شد و از آن جا به تلفن های همراه مشتری های تارنما می رسيد.

او وقتی نقطه نهايی آخرين بخش از داستانش را گذاشت و آن را به تارنما تحويل داد، به مادرش گفت که داستانی نوشته است. مادرش به آرزوی بلندپروازانه دخترش خنديد و باورش نشد، تا زمانی که صدها هزار نسخه از کتاب "رين" با نام "اگر تو" در قفسه های کتاب فروشی ها پيدا شد.

داستان "اگر تو" در ١٤٢ صفحه با چهارصد هزار نسخه فروش در سال ٢٠٠٧ در رديف پنجم جدول پرفروش ترين داستان های ژاپن قرار گرفت. و در واقع،  پنج عنوان از ده داستان پرفروش ژاپنی متعلق به افرادی چون "رين" بود که داستان هايشان را به همين شيوه روی تلفن های همراه خود چيده بودند.

بازار داستان های تلفن همراه در ژاپن رونق روز افزون دارد. مثلا، در ديگر کشورهای جهان اگر کسی را ببينيد که با تلفن همراهش ور می رود، به احتمال خيلی زياد او در حال فرستادن يک پيام نوشتاری است. اما در ژاپن جوانانی که در قطار برای دقايقی طولانی به صفحه تلفنشان زل می زنند، به احتمال قوی در حال خواندن يا حتا نوشتن داستان هايی هستند که غالبا رمانتيک و عاشقانه است و گاه ترسناک و تخيلی.

شست های چابک و خونين

اين نخستين نسل ژاپن است که با اينترنت و تلفن همراه بار آمده و برای خودش سرگرمی خاصی را اختراع کرده است. انگشت شست اين جوانان چابکانه تر از انگشتان بزرگسالان روی دگمه های تلفن همراه می دود و حروف صدها صفحه داستان را می چيند.

ميانگين شمار صفحات داستان های تلفن همراه دويست تا پانصد تاست. از فرط ساييدن دگمه های تلفن همراه انگشت شست "چاکو"، يکی دیگر از داستان نویسان زن، زخمی شد و او اکنون مجبور است داستان های پرخواننده اش را روی صفحه رايانه بچيند.

هشت سال پيش تارنمای ژاپنی "ماهو نو ای راندو" متوجه پديده داستان نويسی کاربران اينترنت در تارنگار(وبلاگ) ها شد. اين تارنما با دستکاری اندکی در نرم افزار خود امکان ارسال مستقيم داستان ها از تلفن های همراه به تارنگار ها را فراهم کرد و شمار داستان نويسان تلفنی يکباره افزايش يافت.

دو سه سال پيش، وقتی شرکت های تلفن همراه ژاپن تصميم گرفتند امکان ارسال تعداد نامحدود پيام های نوشتاری را به مشتری ها بدهند، داستان نويسی تلفنی همه گير شد. در پايان سال ميلادی گذشته شمار مشتری های "ماهو نو ای راندو" به شش ميليون تن و تعداد داستان های همراهش به يک ميليون رسيد.

سادگی، راز کامگاری

"کي تايی شوست سو" يا داستان های تلفن همراه غالبا شيوه نگارش ساده اى دارند و از واژه های پيچيده و غيرمتداول پرهيز می کنند. بدنه داستان را غالبا مکالمه بين شخصيت ها تشکيل می دهد.

فاصله های بزرگ ميان جمله ها بدين معناست که قهرمان يا شخصيت داستان در حال فکر کردن است. نويسندگان آن نيز معمولا دختران يا زنان جوان "نانويسنده" يا غير حرفه ای اند.

کوئيچيرو توميوکا، پروفسور زبان و ادب ژاپنی در دانشگاه "کانتو گاکوئين" معتقد است که داستان های همراه شيوه تازه ای برای معرفی نويسندگان است، منوط بر آن که اين نويسندگان جوان و آماتور مهارت خود را صيقل بدهند تا داستان های حرفه ای هم بنويسند.

اما در حال حاضر نويسندگان حرفه ای هستند که به کامگاری "نانويسندگان" غبطه می خورند. برای نمونه، "آسمان عشق" به قلم -هرچند در اين مورد واژه "تلفن" مناسب تر از "قلم" است- زن جوانی با نام ميکا، بيست ميليون خواننده تلفنی و اينترنتی داشت که رويای هر نويسنده حرفه ای است.

داستان "آسمان عشق" مرکب از ماجراهای جنسی و تجاوز و آبستنی و ابتلا به يک بيماری بی دوای يک دختر است که بعدا به شکل کتاب منتشر شد و در صدر جدول پرفروش ترين داستان های ژاپنی سال ميلادی گذشته نشست.اما آن جا هم نهايت شهرت آسمان عشق نبود و فيلمسازان ژاپنی داستان را روی پرده سينما بردند.

سادگی، منشأ تنزل

اما منتقدان داستان های همراه از شيفتگی ژاپنی ها به اين نوع داستان ها نگران اند و می گويند ملتی که نخستين کتاب ادبی منثورش را با نام "داستان گنجی" هزار سال پيش به جهان تقديم کرده است، نبايد گرفتار دام داستان های سطحی تلفنی شود. به باور آنها کيفيت ادبی پايين داستان های همراه موجب تنزل سطح ادبيات ژاپنی خواهد شد.

از سوی ديگر، با پيدايش داستان های همراه شمار هر چه بيشتر جوانان رو به خواندن آورده اند. در گذشته بی ميلی جوانان و نوجوانان به خواندن از مشکلات عمده نسل جوان به شمار می آمد.

موفقيت داستان نويسان تلفن همراه شمار بيشتر جوانان را به شيوه نو داستان نويسی جلب کرده است و معمولا خوانندگان آنها جوانانی هستند که هرگز داستان حرفه ای نخوانده اند و داستان های ساده تلفنی را ترجيح می دهند.

افزون بر آن، قيمت مناسب تلفن های همراه آن را تقريبا جايگزين کتابخوان های ديجيتال گران قيمت کيندل، سونی و آيرکس کرده است.

بدين گونه، چيزی که چهار تا پنج سال پيش يک پديده موقتی و سرگرمی گذرای نوجوانان ژاپن محسوب می شد، اکنون در جامعه آن کشور برای خود جای پای فراخی باز کرده است.     

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب