ياسمن عامرى عکاسى را در مدرسه عالى تلويزيون و سينما در تهران شروع کرد. خودش مى گويد آموختن هنر عکاسى و انضباط و وسواس در کار را مديون استادش احمد عالى در اين مدرسه است.

شايد با همان آموخته ها و قواعد پايه اى عکاسى و بعد هم پى گرفتن تحصيلاتش در عکاسى در پاريس و مونترال است که امروز زبان تصويرهاى او در مجموعه تازه ترين کارهايش 'آن جاى ديگر' زبانى ساده اما به غايت شاعرانه شده است.

ياسمن عامرى در سال هاى تحصيل اش در دانشگاه کنکورديا در مونترال اولين مجموعه بزرگ کارش 'تبعيدهاى خود خواسته' را به نمايش گذاشت. در اين مجموعه هنوز توجه او بيشتر به حضور دوربين در صحنه براى ثبت واقعيت هاست.

اهميت اين مجموعه شايد بيشتر از آن که در پرداخت تصويرى اش باشد در محتواى اجتماعى و بيان موقعيت کسانى است که موضوع عکس هاى او هستند. جمعى از پناهندگان ايرانى که تنها يا با خانواده در فضاى زندگى خصوصى شان در ميان اندکى ابزار زندگى که فراهم کرده اند با چشمانى منتظر در برابر دوربين او مى نشينند. آدم هائى که تازه به شهر مونترال وارد شده اند اما انگار هنوز به مقصد نرسيده اند.

دو مجموعه بعدى کارهاى ياسمن عامرى 'مو' و 'رويا و تاريخ' اولين کارهاى او در تلفيق تجربه هاى عکاسى با دغدغه هاى زنورانه -فمينيستى- اش است. جايگاه گمشده زنان در متن هاى تاريخى در سراسر جهان و به ويژه در جهان اسلام او را به بازنگرى در اين تاريخ جلب مى کند.

توانائى هاى عکاسى او که با صرف نزديک به دو دهه وقت به تکامل رسيده با پيدا شدن ابزار و فناورى هاى تازه و دامنه ى فراخى که کامپيوتر و اسکنر و دوربين ديجيتال و نرم افزارها پيش رويش مى گذارند به قلمروى تازه راه مى يابد.

مجموعه 'ارثيه' با جستجوئى براى يافتن هويت زنانى که در يک مجموعه کوچک عکس هاى قاجارى به دست او رسيده آغاز مى شود. همين جستجوى بى سرانجام در تعيين هويت اين زن هاست که ياسمن عامرى را به ساختن نخستين کلاژهايش در مجموعه 'ارثيه' مى کشاند.

او که از پيدا کردن تاريخچه زندگى اين زن ها نا اميد شده مجموعه عکس هاى 'ارثيه' را در متن تاريخى که خودش با همگذارى عواملى از نقاشى هاى قاجارى و عکس هائى از مردان و بزرگان تاريخ قاجار و تصاويرى از پارچه و قلمدان و اشياء ديگر آن دوره فراهم کرده بازنگارى مى کند و به يک معنا شاهدى بر حضور اين زن ها و جايگاه تاريخى شان مى سازد.

مينه پروکتار، تحليل گر هنرى مجله اپرچر (Aperture)، معتقد است تصويرهاى ياسمن عامرى هرکدام فضا و صحنه يک نمايش اند. نيم تنه زنى قاجارى که عامرى دور تا دورش را با پرتره هاى مردان قدرتمند عصر قاجار پوشانده يا مرد تنهائى که در اتاقى با دو سه تکه اثاثيه در تبعيد خود خواسته اش انتظار مى کشد هريک صحنه هائى از جهانى هستند که در دوره اى ذهن عکاس را به خود مشغول کرده اند.

در مجموعه 'ارثيه' و بعد از آن در مجموعه 'محتوى عکس-لطفاً تا نکنيد' ياسمن عامرى بيشترين بهره را از فن آورى هاى تازه مى برد و با آسودگى آنچه را لازمه بيان مقصودش است به عکس هايش ضميمه و اضافه مى کند.

مجموعه هاى قبلى کارهاى عامرى هرچند جلوه هاى مختلف دغدغه هاى جارى زندگى او هستند اما بيشتر تمرکزشان بر مسائل اجتماعى و مفاهيم تاريخى است. تنها در مجموعه 'آن جاى ديگر' است که روايت عکس هاى او کاملا شخصى مى شود.

در اين مجموعه که از هفتم تا بيست و نهم مارس در گالرى مکيک در شهر مونترال به نمايش در مى آيد ياسمن عامرى به دنبال خواب تکرار شونده اى که از کودکى با او بوده پا به پا و همراه کبوترها در لندن، استانبول، نيويورک و مونترال به جستجوى معناى اين خواب ها رفته است.

حاصل اين پروازها مجموعه اى ست که ديگر نه به صورت کلاژ بلکه عکس هائى بسيار ساده از ترکيب حرکت او و پرنده ها و دوربين ساخته شده است.

خود او اما اين مجموعه را هم بخش ديگرى از کارهاى قبلى اش مى داند و اين قول را نقل مى کند که انسان ها با دو رويا يا دو حسرت زندگى مى کنند. 'روياى وطن' و 'روياى آن جاى ديگر'. آنها که از وطن شان دور اند روياى وطن دارند و آنها که در سرزمين مادرى شان مانده اند در روياى جاى ديگر اند.

براى ياسمن عامرى مجموعه 'ارثيه' ادامه روياى وطن است و اين مجموعه تازه روياى 'آن جاى ديگر' براى کسى که در وطنِ 'زمين' مانده است.

 برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنيد.

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب