تنوع فرهنگها و پوششها در لندن برای هربيننده ای  جالب است. بسياری از مردم اين شهر هم هميشه به اين افتخار می کرده اند که در اين شهر چند فرهنگی تقريبا با هر نوع پوششی مدارا می شود.

اما پوشيدن نقاب و روبنده که عده ای از زنان مسلمان آنرا به صورتشان می زنند، مايه بحثهای داغ و جنجال برانگيز شده است.

تخمين زده می شود که جمعيت مسلمانان سراسر بريتانيا حدود يک ميليون و هشتصد هزار نفر يعنی حدود سه درصد جمعيت کل اين کشور باشد. با تمام اينها به عقيده خيلی از مسلمانان اروپا اگر لندن را با بسياری از پايتختهای اروپايی مقايسه کنيم، شايد بتوان به اين شهر لقب پايتخت مسلمانان اروپا را داد.

در جامعه چند فرهنگی لندن، مسلمانها حضوری چشمگير دارند.   قصابی هايی که گوشت حلال می فروشند، رستورانها و سوپرمارکتهايی که مال مسلمانان است، مساجد متعدد، و البته نيز زنان روبنده دار، که  شايد تعداد  زنان روبنده دار لندن  را هم کسی  در شهری مثل قم نبيند.

بايد گفت نگاه به مسلمانان درچند سال گذشته تغيير کرده. مسائلی مانند حوادث يازده سپتامبر، و نيز انفجارهای  هفتم ژوئيه ۲۰۰۵ در شبکه حمل و نقل عمومی لندن، به تنش ميان مسلمانان بريتانيايی با ديگران دامن زده و در ماههای اخير مشکل نقاب و روبنده جنجال و بد بينی بيشتر آفريده است.

در رسانه های غربی پيوسته از ستم به زنان در جامعه های سنتی مسلمان، مثل نداشتن حق انتخاب همسر، پوشش و آموزش، و نابرابری در  ارث و ادای شهادت،  انتقاد می شده است.  با آمدن صدها هزار کارگر مسلمان در نيمه دوم قرن بيستم برای کار در بريتانيا، به خصوص از روستاهای شبه قاره هند، و آمدن پناهندگان از کشورهای مسلمان ديگردر دو دهه گذشته، غربيها بسياری از آن چه را که در باره مسلمانان سنتی و جامعه های سنتی ديگر شنيده بودند به چشم خود ديدند. مثل ازدواجهای اجباری و خود کشی دختران به خاطرآن - که منحصر به مسلمانان سنتی نيست و در ميان هندوها هم هست.

نسل دوم مسلمانان، يعنی فرزندان اين کارگران و پناهندگان، ميان شرق و غرب (و يا به تعبير حافظ ميان مسجد و ميخانه)  سرگردان بودند و بسياری هنوزهم هستند. ار يک سو، آموزش و کار آنهارا به طرف زندگی غربی می کشيده، در حالی که نداشتن شناخت درست از فرهنگ بريتانيا، مشکلات آميزش اجتماعی، و به آسانی پذيرفته نشدن از سوی جامعه ميزبان، آنهارا به سوی تاريخ و مذهب و سنت آبا واجدادی می برده.

آمدن اسلامگرايان سياسی پناهنده از کشورهای مسلمان، روحانيون وهابی و سلفی، و سنتی های تندرو به غرب، بسياری از اين سرگشتگان را که "نه در غربت دلی شاد و نه رويی در وطن" داشته اند، در يافتن هويتی که در پی آن بودند، فعال ساخت. تکيه اين مبلغان بر آن چه در فلسطين و کشمير و افغانستان و بعد عراق می گذشت و می گذرد، و برخوردهای دوگانه دولتهای غربی با آنها، آتش احساسات اين جوانها را بيشتر دامن زده. بسياری از جوانان مسلمان متولد در غرب به طرف افراطيگری کشيده شده و گروهی  ازآنها از اردوگاههای القاعده سر درآوردند.  زنها،  طبعا درکنار اين مبارزان مرد سالار جايی نداشته و ندارند.

گذشت زمان تعداد مادر بزرگانی را که محکم رومی گرفتند و يا به ندرت روبنده می بستند  کم کرده. اما نسل نوی از دختران وزنان متولد در غرب پيدا شده اند که در حالی که تلفن همراه به دست دارند و يا آی پاد به گوش، چنان نقابی به چهره می گذارند که  به سختی می توان چشمانشان را ديد.

تاکنون اين زنان جوان دو بار کارفرمايان  و مسئولان مدارس خود را، با اين ادعا که به آنها تبعيض روا شده، به دادگاه برده اند. ادعای يکی اين بود که در مدرسه به او دستور داده شده که يونيفورم بپوشد. اما او می گفت که "مذهب او دستور داده که بايد جلباب (دامن گشاد و بلند تا روی پا) بپوشد."  زن جوان ديگری که با روی باز برای احراز شغل معلمی به مصاحبه رفته بود، در کلاس درس با شاگردان دبستان نقاب می زد و می گفت "اين جزئی از دين من است". دادگاهها ادعای هر دو را رد کردند، اما جنجال و پيامد اين محاکمه ها برای مسلمانان در افکار عمومی گران تمام شد تا جايی که جک استرا، که رئيس اجرايی مجلس عوام است گفت نمی خواهد با زنان روبنده دار ديدار داشته باشد و اکثر از او حمايت کردند.

در واقع يکی از نگرانيها اين است که ماجرای نقاب و حجابهای افراطی به انزوای جامعه مسلمان و محدود شدن رابطه آنها با جوامع ديگر، منجر شود. به نظر می آيد که در خيلی موارد مسلمانان فقط با همکيشان خود رابطه اجتماعی و دوستانه برقرار می کنند. ولی خيلی از زنان مسلمان هم با وجود حجاب، توانسته اند در جامعه بريتانيا با ساير شهروندان ادغام شوند. البته کمتر به نظر می آيد که زنان روبنده دار جزء اين گروه باشند.

ولی اخيرا موضوع چند فرهنگی بودن در بريتانيا خود تبديل به بحثی سياسی مهمی شده است که مدافعانش را در وضع دشواری قرار داده است. در هفته های اخيردستگيری گروهی از جوانان مسلمان به اتهام خرابکاری  بر اين تشنجات افزوده است تا جايی که يکی از رهبران مسلمانان،  بريتانيا را حکومتی پليسی برای مسلمانان اين کشور خواند. البته احزاب سياسی بريتانيا و دولت اين سخن را رد کردند. و اين نشانه بحرانی است که در رابطه مسلمانان با ديگران پديد آمده است.  

  برای نصب نرم افزار فلش اینجا را کلیک کنید

 به صفحه فیسبوک جدیدآنلاین بپیوندید

ارسال مطلب