و بالأخره نوبت به شاپور دوم میرسد که او نیز شرحی از پیروزیهایش را در دل کوه به یادگار گذارد. این نقش که هیچ گاه کامل نشد و فاقد ظرافت سایر نقش برجستههاست، در بالاترین ارتفاع ممکن قرار دارد.
شاه بر تخت خود نشسته تا اسیران و غنایم جنگی را به حضورش بیاورند. از جمله این غنایم سرهای بریده دشمنان است و کودکی که از کشتار خانوادهاش به هراس افتاده است. این اثر نمود کامل قساوتی است که شاپور دوم بدان شهره بود. نیز نشانهای است از زوال هنر حجاری عصر ساسانی.
عکس: فرشید سامانی